DE ANGST VOOR SUCCES

Faalangst kent iedereen. Daar ga ik in ieder geval van uit. Volgens mij heeft (bijna) iedereen weleens dat stemmetje in z’n hoofd horen zeggen dat iets niet goed genoeg is. Of dat het je nooit gaat lukken. In een maatschappij waar alles binnen no time online staat, neemt de druk alleen maar toe en wordt de angst om te falen groter. Maar ben jij ook weleens bang geweest voor succes?

Een paar maanden geleden kreeg ik twee zeer positieve berichten op één dag. Allebei van een uitgever, over twee verschillende projecten. De rest van de dag was ik in feeststemming en maakte allerlei plannen om de volgende dag nog te gaan werken aan deze projecten. Maar de volgende dag sloeg alles om. Ik blokkeerde en niets lukte. Ik was de wanhoop nabij, want wat moest ik nu? Ik wist toch nog wel hoe ik moest schrijven? 

Enig zelfonderzoek leverde een aantal verrassende resultaten op. Allereerst ontdekte ik dat ik de vaardigheid om te schrijven nooit als vanzelfsprekend moet beschouwen. Kennelijk is schrijven toch moeilijker dan ik altijd heb gedacht. Vervolgens ontdekte ik waar de angst vandaan kwam. Verstrengeld met de angst om te falen, was daar de angst voor succes. 

Verstrengeld met de angst om te falen, was daar de angst voor succes. 

Want wat als dit nu echt een succes wordt? Wat als dit mijn grote doorbraak is? In plaats van dat het verwachtingsvolle blijdschap gaf, werd ik bang voor de toekomst. Het had ook wel met faalangst te maken. Het idee dat ik niet kan voldoen aan de eisen en dat er dus geen succesvolle toekomst wacht. Maar wat als het wel komt? Wat doe ik dan? Wil ik eigenlijk wel die bestseller schrijven? Of wil ik gewoon mijn alledaagse leven leiden, waarin het succes slechts een droom is? Wil ik mijn dromen wel leven? 

Het antwoord is ja. Mijn grootste droom is al uitgekomen: een boek schrijven, zelfs meer dan één. Dat heeft me zoveel moois gebracht, dat ik nieuwsgierig ben naar de toekomst. Ik moet alleen leren om niet te ver vooruit te kijken, één dag tegelijk is voldoende. Volgend jaar is nog heel ver weg en dan zien we wel weer of er genoeg tijd is om te schrijven. Sterker nog, ik hoef me niet eens zorgen te maken over morgen (Mattheüs 6:34). Dus knip ik die grote dromen in kleine stukjes en probeer zoveel mogelijk te leven in het nu. 

Tekst Mirjam Schippers // Beeld Lonieke Waayenberg