Ze leerden elkaar kennen in de intercity van Eindhoven naar Utrecht. Een paar jaar later stond Els tegenover haar man in traditionele bruidskleding op hun bruiloft in Nigeria. Vandaag deelt Els haar bijzondere verhaal over haar liefde voor Geoffrey, het mixen van twee culturen en het vieren van twee bruiloften.
IN DE INTERCITIY
,,Wij hebben elkaar in de Intercity van Eindhoven naar Utrecht leren kennen, out of all places, haha. Geoffrey studeerde in Groningen en was op weg naar zijn afstudeerceremonie. Ik kwam net terug van een vakantie op Sicilië en was op weg naar huis. We zaten tegenover elkaar en hadden een leuk gesprek. Geoffrey vroeg -toen ik in Utrecht eruit moest- of hij me op Facebook kon toevoegen. Gelukkig maar, want mijn nummer had ik niet zomaar gegeven aan een toen nog onbekend iemand in de trein.”
Na een week over en weer mailen hadden Geoffrey en Els hun eerste date. ‘Zo kwam ik erachter dat Geoffrey uit Nigeria, Benin City kwam en 7 broers en zussen heeft. Grappig, want zelf kom ik ook uit een gezin met 7 broers en zussen.’ De christelijke basis van hun beide opvoedingen was voor Els en Geoffrey een essentiële basis waarvan uit ze verder konden werken en hun overeenkomsten konden ontdekken dwars door de cultuurverschillen heen.
,,Geoffrey kwam naar Nederland om in Groningen te gaan studeren. Ik vind dit erg knap, omdat het ontzettend uitdagend is om met een studie-visum in Nederland te verblijven. De kosten voor internationale studenten liggen duizenden euro’s hoger dan wat Nederlanders betalen voor een HBO of WO opleiding en daarnaast moet je natuurlijk ook nog kunnen voorzien in je dagelijkse leven in Nederland.” Geoffrey bekostigde de studiekosten door twee stukken land in Nigeria te verkopen. Hoewel hij eigenlijk van plan was om na zijn studie in een ander land te gaan werken, bracht hun date daar verandering in.
Tijdens hun verkeringstijd zochten Els en Geoffrey veel naar de waarden die ze samen delen. Daarnaast doken ze in elkaars cultuur door bijvoorbeeld Nigeriaanse en Nederlandse familiegelegenheden te bezoeken. Voordat ze trouwden volgde het stel ook huwelijkscatechese, wat ze erg waardevol vonden.
BRUIDSSCHAT
,,In 2014 bezochten we Nigeria om kennis te maken met het land, zijn ouders, familie. Het was allemaal zeer hartelijk. Geoffrey’s moeder omhelsde me gelijk en zei: “Welcome, my daughter. You are so welcome; this is your family.” Zo bijzonder, die gastvrijheid! Eindelijk kregen al die namen en karakters een gezicht.” Els zag de plekken waar Geoffrey opgroeide en sprak met zijn vrienden die hem al van jongs af aan kennen. Op Valentijn – dat groots gevierd wordt in Nigeria- ging Geoffrey tijdens een etentje op zijn knieën voor Els.
In Nigeria bestaat een bruiloft uit meerdere dagen: de traditionele bruiloft en een kerkelijke bruiloft. Omdat de kerkelijke bruiloft overeenkomt met hoe we in Nederland bruiloften vieren, heeft het stel deze bruiloft in Nederland gevierd. Deze dag had een Afrikaans tintje onder andere door Afrikaanse zangeressen die in de kerk kwamen zingen en door Nigeriaans eten op de receptie. Een jaar later vierden ze de traditionele bruiloft in Nigeria.
,, In Nigeria heb je veel verschillende stammen en gebruiken die allemaal hun eigen rituelen hebben. Mijn schoonfamilie woont in Benin City, Edo State. De avond voor onze traditionele bruiloft kwamen mijn familie en Geoffrey’s familie bij elkaar. In Afrika is familie heel belangrijk en deze bijeenkomst met de aanwezigheid van mijn vader en broer was voor hen dus een hoogtepunt. Tijdens deze avond vond de “transactie” plaats, waarbij de oudste zoon namens zijn vader om de hand van de dochter voor zijn jongere broer vroeg. Wij (Geoffrey en ik) zaten er bij en keken ernaar. Deze avond ging niet over ons leek het wel, het ging over de verbintenis van de families. Vervolgens kreeg mijn vader een symbolische bruidsschat. Mijn vader waardeerde het gebaar natuurlijk en gaf aan dat de waarde van een dochter natuurlijk niet in geld is uit te drukken. Waarop Geoffrey’s vader zei: ‘A child, a daughter is priceless.’ Daarna was er een viering met eten en drinken en iedereen was uitbundig en blij.”
MONEY SPRAYING
De familie van Els werd als eregast behandeld in Nigeria. Zo kregen ze van het begin tot het einde van hun reis persoonlijke assistentie van de broer van Geoffrey. ,, De bruiloft in Nigeria kostte niet veel tijd. Mijn ontwerp van de jurk heb ik via Whatsapp gecommuniceerd, de tailor had mijn maten nog van eerdere outfits van voorgaande jaren. Daarna heb ik gekozen uit een aantal stoffen die mijn schoonzus had gevonden.” Tijdens de bruiloft droeg niet alleen het bruidspaar speciale kleding, maar ook alle familieleden droegen kleding in dezelfde kleuren. ,, Het opmaken van mij duurde erg lang. Dertig seconden voordat ik mijn entrée zou maken, vroeg ik om een spiegeltje om het resultaat te zien. Ik herkende mijzelf niet terug, haha! Er werd ook een spel gedaan met fake bruiden die aan Geoffrey werden aangeboden en die hij allemaal weigerde totdat ik binnenkwam. Ook gingen de oude vrouwen voor mijn vader op de knieën om te vragen of hij zijn dochter toch wel zou willen geven. Uiteindelijk bracht mijn vader mij naar de knieën van Geoffrey’s vader die mij uiteindelijk bij Geoffrey bracht. Daarna werd de bruidstaart aangesneden.”
Er werd ’s middags een kledingwissel gedaan. Ook volgden er veel lovende ‘amens’ toen Els’ vader een speech gaf. De zondag erna werd de bruiloft afgesloten in de kerk, waar een speciaal gebed werd gedaan voor het bruidspaar.
Waar we in Nederland kunnen schatten hoeveel mensen we verwachten, is het concept wat betreft gasten heel anders in Nigeria. ,, Veel mensen worden uitgenodigd, die nemen ook soms weer mensen mee en iedereen krijgt een overheerlijke maaltijd. Cadeaus worden niet gegeven, in plaats daarvan heb je ‘money spraying’ waarbij de gasten het bruidspaar omringen en briefjes geld over hen laten dwarrelen. Verder duren de bruiloften niet tot diep in de nacht, maar van eind van de middag tot tien uur s’avonds ongeveer.”
SMELTKROES
,,Ons leven is op alle vlakken eigenlijk een smeltkroes van de Nigeriaanse en Nederlandse cultuur. Uiteraard zijn er cultuurverschillen die je deels kan bespreken en deels ook moet beleven doordat je met bepaalde omstandigheden wordt geconfronteerd. Maar wij ervaren onze interculturele relatie eigenlijk als heel rijk. We leren veel en pakken het beste van beide kanten. Daardoor houden we een open blik naar elkaars cultuur en zijn we voorzichtig in aannames als ‘het is normaal dat…’. In het algemeen geloof ik dat het belangrijk is om bij je eigen identiteit te blijven. Dit betekent niet per se dat je moet vasthouden aan je eigen cultuur, maar dat je in je keuzes wel dicht bij jezelf blijft.
Inmiddels zijn we rijk gezegend met twee kleine kinderen; Olivia van drie jaar en Benjamin van 1.5 jaar. We voeden onze kinderen tweetalig op (Engels en Nederlands). Alhoewel ze in Nederland wonen pikken ze toch ook veel op van de Nigeriaanse cultuur. Zo draagt Olivia bijvoorbeeld het liefst Afrikaanse stoffen en beiden zijn ze gek op ritme en muziek.
Ook vinden we het erg leuk om ons huis open te stellen voor andere culturen. Zo woont Zoey, een meisje uit Namibië bij ons in huis. Zij helpt als au-pair mee en wij vinden het mooi om haar iets van de warmte van ons huis en de Nederlandse cultuur mee te geven. Daarnaast leren de kinderen en wijzelf ook van haar en spreken de kinderen ook een paar woordjes Afrikaans.”
Wat een prachtig verhaal. Ik ben zelf Surinaamse en ben getrouwd met een Nederlandse man en vind het heel belangerijk dat je je eigen indentiteit niet verliest en boven alles begrip toont en openstaat voor relkaars cultuur. Het zijn tenslotte 2 culturen op 1 kussen zoals mijn ouders zeggen. Ik wens jullie heel veel geluk, geduld en begrip in jullie verder leven toe.