WONDEREN VERHALEN
De titel zegt het al: dit boek gaat over wonderen. Dat klinkt hoogdravend, radicaal, misschien wel overdreven? Al snel blijkt echter hoe waar het Engelse spreekwoord is: Don’t judge a book by its cover. De inhoud is wonderlijk, is radicaal, maar zeker niet hoogdravend of overdreven.
In Wonderen verhalen beschrijft Carla Kwakkel hoe God haar leven heeft geleid. Dit doet ze op een manier die mij soms bevreemdend aandeed: ‘Kom binnen, kon je het makkelijk vinden? Wil je koffie of thee?’ Hierdoor krijg je aan de ene kant een welkom gevoel, wat ook vast de bedoeling was, maar aan de andere kant kreeg ik een ‘blijf-van-mijn-lijf’-gevoel: Ik lees het boek wel op de manier die ik wil, daar hoeft niet per se bij elk hoofdstuk een denkbeeldig kopje koffie bij.
Ook qua schrijfstijl is het boek geen wonder: Kwakkel schuwt geen smileys in de tekst, en de zinnen zijn soms in spreektaal geschreven, waardoor het lezen niet helemaal vloeiend gaat.
Dit neemt niet weg dat de inhoud indruk op mij heeft gemaakt. Dit boek leert wat afhankelijkheid is, wat vertrouwen is. Carla en haar man Bert hadden dit vertrouwen wel nodig tijdens hun werk in Amsterdam voor Jeugd met een opdracht, tijdens opvang van jongeren in De Ark, opvang van verslaafden, maar ook als Bert en Carla beiden werkeloos thuis zitten, als hun harde werken geen vruchten lijkt af te werpen, maar ook tijdens het kerkzijn op Lowlands, en tijdens een hulpverleningsproject voor kinderen in een sloppenwijk van Namibië.
En nog belangrijker: Wonderen verhalen vertelt niet dat dit makkelijk is. Juist de worstelingen met de betrouwbaarheid van God maken het boek geloofwaardig. ‘Heer, klopt het nou wel? Wanneer ik straks rechtsaf sla en ik kijk naar de vierde tuin aan mijn linkerhand en zie daar een magnolia in volle bloei staan – ook al is het pas eind februari – dan ben ik overtuigd, dan weet ik zeker, écht zeker, dat U van mij houdt.’ En ja, de magnolia bloeit, precies op die plaats. ‘Zijn boodschap komt luid en duidelijk over: Hij houdt intens veel van mij en tegelijkertijd corrigeert Hij mij ook… zo ervaar ik dat, want mijn gedachten zijn inderdaad niet Zijn gedachten; ik kan Hem nooit in mijn theologische doosje stoppen.’Carla zelf beschrijft dit eerder in haar boek als ‘lopen op water’: God beschaamt nooit! Wij zijn niet altijd dicht bij Hem, maar toch laat Hij nooit los.
God laat niet los: dit is de rode draad die door de hele levensbeschrijving van Carla Kwakkel heen loopt. Dit is dan ook de les die ik heb geleerd uit Wonderen verhalen. Wat er ook gebeurt, God zal blijven zorgen. Bijzonder is dat Carla elke keer opschrijft hoe God voor hen zorgt, en hiermee kreeg ik ook een opdracht: schrijf het op, om niet te vergeten wat God doet, hoe Hij voor je zorgt.
Doe je mee?
Kijk voor meer informatie over dit boek hier.
Tekst Hannah Kesselaar // Beeld Photonomb.
