EEN BLIJVENDE ZOEKTOCHT

2020. Nieuw jaar, nieuwe kansen. Ik geef het eerlijk toe, aan het begin van het jaar laat ik altijd even die gedachte toe: ‘Zal dit het jaar zijn dat ik hem eindelijk leer kennen?’ Ik laat het even toe, maar reageer dan gefrustreerd, want ik wil helemaal niet zo denken. Ik roep toch al maanden dat het leven zonder echtgenoot oké is? Dat single zijn veel vrijheid geeft, dat m’n Efeze 5 man nog niet is komen opdagen en dat het zelfs niet erg is als ik altijd vrijgezel blijf… Waarom stel ik dan nu zo’n vraag die de verwachtingen meteen torenhoog maakt?

Happy single zijn is een blijvende zoektocht. Periodes van ‘Ik heb helemaal geen tijd voor een relatie’, ‘Iedereen in mijn omgeving lijkt een relatie te hebben, ik wil ook’, ‘Nu ben ik er echt klaar voor’, ‘Wat dom dat ik dit deed, eigenlijk is het best logisch dat ik geen vriend heb’ en ‘Ik ben eigenlijk heel tevreden met mijn leven’, wisselen elkaar af. In die wetenschap schud ik de vraag weer van me af en probeer het gewone leven op te pakken.

Toch blijft de onrust. Misschien wordt het veroorzaakt door mijn naderende verjaardag. Zevenentwintig, dat is toch best een dingetje. Zo langzamerhand kom ik steeds dichter bij die drie-met-een-nul. Ook die gedachte breek ik abrupt af. Het is namelijk iets dat alleen maar tussen mijn oren zit, dat dertig worden erg is (toch, dertigers?).
Omdat ik toch alleen maar ruzie maak met mijn eigen gedachten, pak ik het artikel erbij waar ik altijd in heb geloofd: The Golden Rule In Christian Dating. Ik lees de bekende woorden, heb God lief boven alles en zoek eerst Zijn Koninkrijk, dan zal de rest op Zijn tijd en volgens Zijn plan volgen. Het allerbelangrijkste in ons leven is en blijft dat we de Heere Jezus Christus beter leren kennen en onze vreugde in Hem vinden. En weet je, dat lijkt me een veel betere vraag voor het jaar 2020: Zal dit het jaar zijn dat ik Jezus beter leer kennen?