WEES NIET BANG
Toen Leo Heuvelman door een periode ging die werd getekend door angst en paniek, is bij hem het verlangen geboren om een boek te schrijven voor mensen die te maken hebben met psychisch lijden. ,, In de Bijbel staat meer dan 350 keer ‘Wees niet bang’! Ik ben veel van die verzen op gaan zoeken in mijn onderzoek voor mijn boek. Er zijn veel vormen van psychisch lijden. In de Bijbel staat over al die klachten wel iets.”
Je vertelt dat je een angst- en paniekstoornis heb gehad. Zou je hierover meer willen delen?
,, Voor ik paniekklachten kreeg, reisde ik de hele wereld over. Ik stond overal vooraan, en was nergens bang voor. De klachten begonnen een aantal maanden nadat mijn vader plotseling overleed. Ik was destijds 27 jaar oud. Ik kon niet omgaan met emoties en ervaarde stress die tijd; het zoekt dan een plek om eruit te komen. Bij mij uitte zich dat in paniekaanvallen. Tijdens een paniekaanval verlies je de controle over je zijn en wat je kan. Ik kreeg paniek in de kerk, op het werk en op de snelweg. Met als gevolg dat ik deze plekken ging mijden, hierdoor werd mijn wereld heel snel klein. Paniekaanvallen zijn echt verschrikkelijk, ik ging hyperventileren en dacht echt dat ik dood ging. Je krijgt angst voor de angst, want je wil absoluut niet nog een keer een paniekaanval meemaken. Uiteindelijk heeft deze periode ongeveer vijf jaar geduurd.”
Ervaarde je begrip vanuit je omgeving in die periode?
,, In het begin was het heel moeilijk. Voor mijn vrouw is het een heel proces geweest om me te gaan begrijpen. Je gaat je zo anders gedragen dan dat je eigenlijk bent. Bij mij ging het niet honderd, maar tweehonderd procent de andere kant op. Waar ik overal eerst vooraan stond en van alles oppakte, was ik nu bevangen door angst. In zulke tijden is je karakter bepalend voor hoe je het doorstaat. Zelf houd ik graag de controle, dus ik wilde het op mijn eigen manier doen. Ik heb zowel onbegrip als steun ervaren uit mijn omgeving.”
Je schrijft: ,, De afgelopen jaren ben ik langzaam uit het dal omhoog gekropen, eruit gegleden, gelopen en soms gerend.” Kan je hier meer over vertellen?
,, Daarna ben ik naar een psycholoog gegaan. Ik dacht: na een of twee gesprekken zal het wel weer met me gaan. Ik heb heel veel geleerd over ons brein, hoe je gedachten kunt sturen, emoties te uiten. We hebben samen concrete plannen gemaakt waarbij ik dingen waar ik bang voor was zou aanpakken. Elke keer een kilometer verder rijden bijvoorbeeld. Ik durfde geen kerkdiensten bij te wonen, dus ik heb eerst geoefend door in een lege kerk te gaan zitten. Daarna ben ik naar een evangelisatiedienst gegaan, dat is in onze gemeente kleinschaliger dan een reguliere dienst. Zo heel langzaam heb ik weer vertrouwen opgebouwd. Ik denk dat iedereen hierin zijn of haar eigen weg vindt. Waar de een langzaamaan zijn angsten aangaat, kan een ander ervoor te kiezen om de confrontatie in één keer aan te gaan.
Ik heb veel geleerd. Wat ik niet kon toen mijn vader overleed, was emoties uiten. Ik ben gedichten gaan schrijven om uiting te geven aan mijn emoties. Als ik nu iets meemaak, lees of hoor wat me raakt schrijf ik daar een gedicht over. Deze gedichten ben ik online gaan delen, onder de naam Christelijke Gedichten. Ik ben nog steeds vol verwondering dat mijn gedichten voor zoveel mensen tot bemoediging mogen zijn!
De combinatie van meerdere dingen zorgen ervoor dat ik stabiel blijf. Zo heb ik lang gevochten tegen het slikken van medicatie, maar de laatste twee jaar ben ik deze wel gaan gebruiken. Ik ben open over mijn gevoelens, mensen worden hierdoor ook gestimuleerd om dingen over hun leven te delen. Ik ervaar dat God deze periode heeft gebruikt om andere mooie dingen te openen.”
In je boek schrijf je: ,, Hopelijk kan het een taboe doorbreken..” Wat was jouw drijfveer om dit boek te schrijven?
,, Aan de ene kant wil ik mensen bemoedigen met dit boek. Aan de andere kant heb ik zelf ervaren dat mensen het moeilijk vinden ermee om te gaan wanneer iemand psychisch lijdt. Mensen op het werk, kerkenraden.. Een gebroken been is veel makkelijker om compassie voor te vinden omdat mensen dat zien. Bij mij zag men een grote, sterke kerel. Aan de buitenkant is niet altijd te zien is dat iemand psychisch lijdt. Over dit onderwerp zijn al veel boeken geschreven door psychologen en dominees. Ik ben gewoon een ervaringsdeskundige, ook ben ik geen perfecte schrijver.”
Hoe ervaar jij deze tijd waarin er veel gaande is rondom het coronavirus?
,, Zelfs nu ik twee jaar hersteld ben, heb ik ervaren dat het me deze week ook even aanvloog. Het zet me aan het mijmeren. Iedereen is ontwricht en moet wennen aan deze situatie. Heel bijzonder ook dat mijn boek Wees niet bang juist in deze periode van angst in de maatschappij is verschenen. Ik denk echter dat deze periode weer ten goede werkt. Mensen worden stilgezet en zijn niet meer alleen met zichzelf bezig, maar kijken ook om zich heen. Dat heb je als je stilstaat, dan kun je beter om je heen kijken dan wanneer je aan het rennen bent.”
Meer te weten komen over het boek Wees niet bang? Neem dan hier een kijkje. Voor meer gedichten van Leo Heuvelman kan je hier een kijkje nemen.
