SCHATTEN IN DE SCHEPPING

Orthodontist of juf; dat leek Henriet wel wat om te worden. Tot ze in de tweede klas door haar leraar kunstgeschiedenis getipt werd om te gaan smeden. ,, Zijn vader had ook iets gedaan in deze beroepsgroep. Hij raadde me aan om eens een kijkje te gaan nemen bij opleiding tot Goudsmid aan de Vakschool in Schoonhoven.” Van het een kwam het ander; inmiddels heeft ze haar eigen atelier in Kampen waar ze haar creativiteit helemaal kwijt kan in het maken van sieraden. 

,, Wat ik zo mooi vind aan mijn werk, is dat ik met mensen te maken heb op bijzondere of verdrietige momenten. Je kan iets vormgeven aan de gevoelens van iemand. Vooral de sieraden van emotionele waarde vind ik bijzonder om te maken. Je geeft mensen iets terug wat ze altijd kunnen dragen.” Voor Henriet haar eigen atelier opende, deed ze veel ervaring op bij een juwelier. Ze haalt haar inspiratie met name uit de pracht van edelstenen. ,, We mogen iets gebruiken wat God in de natuur heeft gelegd! De schoonheid daarvan heeft echt mijn hart.”

Opdrachten weigeren doet de goudsmid niet, klanten die met eigen ideeën komen vindt ze juist een uitdaging,, Het werkt wel anders als mensen iets heel anders kiezen dan je zelf zou bedenken. Doordat je anders moet gaan denken, houdt het je blik fris. Het is een uitdaging, maar als het lukt geeft het extra voldoening. Per ring is het heel verschillend hoeveel tijd het in beslag neemt om te maken. Waar het ene exemplaar binnen een uur af is, kan Henriet met een andere ring wel een dag in de weer zijn. Vooral wanneer er stenen of verschillende kleuren aan de pas komen, wordt het wat ingewikkelder. ,, Sommige dagen loopt het als een trein. De afwisseling tussen grote projecten en kleine klusjes zoals een reparatie vind ik leuk.” 

In het ondernemen blijkt de administratie nog weleens als een uitdaging. ,, Creatieve mensen zijn vaak impulsief en lichtelijk chaotisch. Voor de administratie moet ik echt bewust tijd inplannen, omdat het voor mijn idee heel saai is. Het liefst zou ik alleen creatief bezig zijn, maar dat is niet haalbaar als zelfstandige.” Henriet probeert haar werk gescheiden te houden van haar gezin. ,, Je kunt wel altijd bezig zijn als je zou willen. Als je thuis werk hebt liggen, ga je minder snel even met een boek op bank lezen.” 

,, Ik probeer ondernemen te zien als iets dat God mij geeft. Ik ben blij dat God mij altijd werk heeft gegeven tot nu toe en ik probeer daaruit te leven in plaats van altijd maar te hunkeren naar meer. Dromen blijven er, maar ik probeer te zien dat genoeg ook genoeg is. Wat ik doe is mijn passie en dat doe ik met veel plezier, daar ben ik ontzettend dankbaar voor. Ik wil dit in alle ontspannenheid blijven doen, zodat het mijn leven niet gaat beheersen wanneer het op het gebied van werk wat rustiger is.” Soms vindt ze het een zoektocht om te weten wat God van haar vraagt wat betreft de balans tussen gezin en werk. ,, Ik heb de verantwoordelijkheid voor mijn gezin gekregen, maar Hij gaf ook mijn creativiteit. Je kunt niet altijd zwart op wit terugvinden wat een goede verhouding is hiertussen. Mijn gezin staat op nummer één, als het nodig is dat ik zou stoppen met mijn werk, zou ik dat doen. Voor nu vind ik het heel prettig om af en toe even de deur uit te gaan.” Ook wat betreft inkoop ervaart ze dat het belangrijk is om goed te kijken of er eerlijk handel bedreven wordt. ,, Bijvoorbeeld de trouwringen die ik bestel, deze komen van een bedrijf waarvan ik weet dat werknemers eerlijk uitbetaald krijgen. Ook probeer ik materialen te hergebruiken. Ik spaar wat op wat ik kan omsmelten voor een nieuw sieraad. Ik wil zo bewust mogelijk met de aarde omgaan en de schatten die God daarin geeft.”