THEOLOGIE UIT HET HART

Nieuwsgierig zit Susie in de kerk. Vandaag zal een nieuwe omstreden predikant de dienst leiden. Als hij verschijnt, kijkt ze argwanend naar zijn lange, slordige haar. Haar blik rust op zijn satijnen halsdoek. Niet dat is het enige dat haar aandacht heeft, de blauwe zakdoek met witte stippen slaat echt alles. Waar zijn de fatsoennormen van deze man?

Onder de vragen en ergernissen van Susie schuilt onwetendheid. Ze mist de verzekering van haar persoonlijke geloof. Ze ziet aan ‘wat voor ogen is’. De nieuwe predikant, Charles Haddon Spurgeon, geeft haar het boekje De Christenreis. De man aan wie ze eerst aanstoot nam, wordt nu degene bij wie ze raad zoekt. Niet alleen dat, de ‘onfatsoenlijke’ dominee blijkt de liefde van haar leven te zijn.

TOEGEWIJD

Ray Rhodes Jr. besloot het leven van Susie Spurgeon te beschrijven in het boek Susie. Het leven en de erfenis van Susannah Spurgeon, de vrouw van Charles Spurgeon. Als ik haar in één woord zou moeten omschrijven na het lezen van de biografie, is ‘toewijding’ het kernwoord. Haar man was veel op reis en leidde een drukbezet leven. Susie had zich voorgenomen: ik zal nooit een belemmering vormen voor de bediening van Charles. De predikantsvrouw zat niet stil. Naast de zorg voor hun tweeling zette ze een Boekenfonds op voor predikanten die het niet breed hadden. Ook plantte ze een kerk na de dood van haar man. Het mooiste wat ze achtergelaten heeft volgens mij, zijn haar gedachten die ze toevertrouwd heeft aan het papier. Zoals het volgende citaat: ‘Woorden zijn slechts koude borden om de gedachten en gevoelens op te dienen die zo gloeiend warm uit het hart komen.’ Ook haar man bleek gecharmeerd van haar schrijfstijl te zijn. Hij antwoordde haar eens: ‘Je schrijft zo lief. Jouw hand maakt muziek van alles wat je me schrijft.’

‘Day by day His tender mercy

Healing, helping, full and free,

Sweet and strong, and oh! so patient,

Brought me lower while I whispered –

‘’Less of self, and more of Thee’’

(Hymne ‘The Changed Motto – Theodore Monde)

LESSEN VAN SUSIE

• WIJS OMHOOG

Als ze dit artikel had gelezen, had ze haar hoofd misschien wel geschud. Het ging Susie niet om wie zij was of om wat zij deed, maar om het werk van haar Zaligmaker. Dat ging alle eer van de mens te boven. Ook in lijden bleef ze omhoog kijken, wachtend op de toekomende zaligheid. Dit was ook het uitzien naar overlijden van haar man: ‘Ik kan me niet voorstellen dat God de grootste en mooiste zegen uit ons aardse leven zal weglaten in de hemelse zaligheid. Ik geloof vast dat ik mijn geliefde in de heerlijkheid zal zien en herkennen, en dat onze aardse liefde daar, gereinigd en geheiligd, zal voortduren en misschien zelfs toenemen in het onafgebroken licht van de tegenwoordigheid van onze Koning en Zaligmaker.’

• DEEL UIT

In het werk voor het Boekenfonds dat ze had opgericht, diende Susie anderen met haar ondernemende karakter. Ze zamelde geld in, stuurde brieven naar predikanten en verzond pakketten vol met boeken naar predikanten die weinig toerusting bezaten. Dit deed ze in afhankelijkheid van God die haar kracht gaf. Hiervoor wilde ze anderen aanmoedigen om mee te helpen: ‘Help zelf enkele arme predikanten, geliefde vrienden, en u zult merken dat de zegeningen die u hun omwille van de Meester schenkt als rijk beladen schepen tot u zullen terugkeren, vol met een hemelse lading aan geestelijke beloning.’

• RUST IN DE HEERE

Charles schrijft: ‘Een huis moet een Bethel zijn. Als ik geen huis had, zou de wereld één grote gevangenis voor me zijn.’ Gezamenlijk bidden en Bijbellezen was erg belangrijk voor Susie en Charles. Susie las haar man ook regelmatig voor uit commentaren. Hierover schrijft ze: ‘Geen andere bezigheid was aangenamer, leerzamer en geestelijk nuttiger. Vaak brandde mijn hart in mijn binnenste als de betekenis van een gedeelte van Gods Woord voor me openging en de verborgen schatkamers van wijsheid en kennis onthuld werden..’

Volgens Susie hoorde Bijbelse theologie niet allereerst thuis in de ivoren toren van de universiteiten, maar in het hart, de handen en voeten van Gods kind. In haar leven stond niet enkel toewijding centraal, maar ik zou er graag nog iets aan toevoegen. Soli Deo Gloria. Genade alleen. We hoeven geen Susie te heten, geen dominee te trouwen of boeken te schrijven om daarvan te getuigen in ons leven. Op de plek die Hij ons gegeven heeft kunnen we allemaal wat glinsteringen van de genade die Hij geeft uitstralen. Gebroken en onvolmaakt. ‘(…) Stil dan! Wacht, waak en werk; rust in de Heere en wacht geduldig op Hem.’

Meer informatie over het boek vind je hier.

TEKST EN BEELD HANNA KATER