DANKEN? ZEKER NU!
Bij het plannen van allerlei taken in mijn agenda de komende tijd, stuit ik op november. Bij de eerste woensdag, 4 november, staat er in dunne, gedrukte letters al iets voor mij ingepland: dankdag voor gewas en arbeid. Ik haper even met verder invullen en mijn gedachten dwalen af.
Zoals ontelbaar veel zaken, zal ook de dankdag in 2020 er anders uitzien. Een beperkt aantal mensen dat in de kerk aanwezig mag zijn, weinig of geen gemeentezang, wellicht mondkapjes bij het in- en uitgaan van de kerk en wie weet welke beperkingen nog volgen. Dankdag vieren, nu?
Toch roept deze al ingeplande datum in mijn agenda ons op om, in alle onzekerheid en zorgen, God te danken. Misschien ervaren we dit jaar juist nog wel dieper onze dankbaarheid voor alle goede dingen die God ons ondanks alles gegeven heeft. Wat kun je verwonderd zijn over Zijn zorg, elke dag opnieuw. In grote dingen, zoals gezondheid, inkomen, een huis. Maar soms ook in heel kleine dingen: een mooie bloem die je ineens opvalt, een gezellig praatje of een bemoedigend appje.
Mooi om hier ook met kinderen over te praten. Zien zij ook Zijn zorg in hun eigen leven? Waar zorgt God dan precies voor? En geldt dat alleen als alles voor de wind gaat of ook in tegenspoed? Vragen waarop kinderen vaak kinderlijk eenvoudig antwoord geven. Dit kan een voorbeeld zijn voor ons!
Ook christenen wereldwijd kunnen een groot voorbeeld zijn in dankbaarheid. Wat dacht je van oma Yuriël uit Colombia? Zevenenveertig jaar oud is ze nog maar, maar ze heeft al een heel leven aan zorgen achter zich liggen. Haar man heeft haar verlaten omdat ze chronisch ziek is. Naast haar jongste, nog thuiswonende zoon (13), woont sinds een aantal jaren ook haar kleindochter Ealeen (7) bij haar.
Grote zorgen waren er toen de dochter van Yuriël al op jonge leeftijd zwanger werd. Verslaafd en rondzwervend van vriend naar vriend, was zij niet in staat om zelf goed voor de kleine Ealeen te zorgen. Oma Yuriel heeft zich uiteindelijk zelf over de verwaarloosde en misbruikte Ealeen ontfermd en haar liefdevol in haar eigen kleine huis in een achterstandswijk van Bogota, de hoofdstad van Colombia, opgenomen.
Sinds Ealeen naar een school kan van Conviventia, partner van Woord en Daad, en oma Yuriël opvoedbegeleiding krijgt en zelf na een naaicursus een eigen inkomen verdient, ziet het leven er iets rooskleuriger uit voor hen. Al blijven er nog voldoende uitdagingen.
Toch reageert Yuriël enthousiast en vol overtuiging als haar gevraagd wordt of zij Gods zorg in haar leven ervaart. ‘Ik ben niet rijk, maar voel me rijk gezegend met God.’
Dankdag vieren in 2020? Zeker, maar goed dat er soms al dingen voorgedrukt staan in je agenda. Sla 1 Thessalonicenzen 5:18 er nog maar eens op na. Dank jij mee?
Meer lezen over oma Yuriel en Ealeen? Kijk op www.dankdagkalender.nl
