‘Misschien heb je weleens het gezegde gehoord: je bent geroepen om te bloeien waar je geplant bent. Dit betekent dat we moeten wortelen op de plaats waar we nu zijn, het moment waarop we nu leven. ‘Niet te ver vooruitlopen op onszelf, maar ons richtingen op het heden- het hier en nu.’

‘Johns hart versmolt bij het zien van de volkomen razernij die de wilden had bevangen. Midden op de open plek waar ze vaak zaten te eten en te drinken, lag een jongeman.  Van grote afstand zag John al dat het zijn jonge vriend Rarip was die interesse in het alfabet toonde. Ook bemerkte hij bij deze lieve jongen sinds een paar weken een besliste afkeer van het doden. Hoewel John nog niet goed had kunnen peilen waar deze verandering vandaan kwam, was het hem echt opgevallen. Het was extra opmerkelijk omdat de jongen -amper achttien jaar oud- een jongere broer was van de wrede Miaki’.

Als we volgens ds. P. Visser spreken over Gods gerechtigheid, dan gaat dit veel verder dan een overtuiging, mening, opvatting, moraal of ethiek. ‘Het woord ‘eer’ komt van kabod, en betekent letterlijk ‘iets wat gewicht heeft, iets wat zwaar weegt.’ Deze eer valt samen met het hoogste gebod, dat van liefde tot God en de naaste. ‘Alles wat niet beantwoordt aan die liefde, en daarmee aan het goede, hoge en heilige recht van God, is beneden de maat, is on-gerechtigheid, heet zonde en wordt te licht bevonden.’

Staat jouw telefoon ook vol met de mooiste foto’s, waarvan je soms niet meer weet wat je met deze berg moet doen? Sinds een paar jaar maak ik van elk kalenderjaar een album, zodat de mooiste momenten gekoesterd blijven.

Sinds een paar jaar lees ik romans, vooral als ik op vakantie ben. Deze boeken geven je de mogelijkheid om te reizen in je hoofd, of je nu thuis blijft of ver weg gaat. Daar waar de rivierkreeften zingen In deze roman staat het leven van ‘het moerasmeisje’ centraal, waarbij eenzaamheid het grootste thema is. Daarnaast telt het boek een tweede verhaallijn, waarbij een moord wordt opgelost. Wanneer haar moeder het gezin verlaat, blijft Kya uiteindelijk alleen achter in een gammel huisje. Het grote moeras wordt haar vriend, meer dan de nabijheid die mensen kunnen bieden. Als lezer wordt je meegenomen in de vriendschappen die Kya voorzichtig sluit, ondanks haar…

Hoe komt het dat wanneer je ergens niet aan wilt denken, je er constant wél aan denkt? Hoe komt het dat je weer terugvalt in oude gewoontes? En waarom zijn de veranderingen zo moeilijk vol te houden op de lange termijn? Dit kan iets praktisch zijn, zoals een poosje gezonder eten. De verandering volhouden blijkt soms lastig. Of kritische gedachten over mezelf, die toch steeds weer de kop op steken en wat echte verandering van denken in de weg staat.