-
‘VERDRIET IS EEN DING MET STEKELS’
Een chemotherapie van tien sessies, elke veertien dagen. In zijn boek Vertroostingen beschrijft Belgische psychiater-psychotherapeut Dirk de Wachter de ‘tristesse’ van die dagen, die hem bijgebleven is. Waarin zoeken we onze behoefte aan troost?
-
MOEILIJKHEDEN IN HET LEVEN ALS COMPOST OM TE GROEIEN
Wanneer psychosociaal therapeut Annemieke Jansen (34) met cliënten spreekt, probeert ze de ander stil te laten staan bij wat er leeft. ‘Niet ik los het probleem op, maar door de inzichtgevende gesprekken leert de ander dit zelf te doen’ De Apeldoornse droomde al van een eigen praktijk toen ze puber was. In het gezin waar ze opgroeide, werd er niet geleerd om te praten over gevoelens. Omdat ze het belang van openheid over gevoelens zo sterk ervaart, gunt ze het een ander om dit juist wel te leren.
-
HOOR JE HART
“Van alles waarover je waakt, waak vooral over je hart, het is de bron van je leven.” Spreuken 4: 23
-
‘SCHRIJVEN MOET GEWOON GEBEUREN’
Ze had nooit gedacht dat ze een boek zou uitgeven, maar toch staat haar debuut in de boekenkast. Arianne Boer (19) is aanstaand juf, speelt gitaar en woont in een dorpje in Zuid-Holland. Ze is zowel een koffie- als een theeleut. Zo pakt ze het liefst een warme kop thee wanneer ze in haar vrije tijd aan het schrijven slaat.
-
‘HORMONEN ZIJN DE DIRIGENT VAN ONS LICHAAM’
Het brein is belangrijk bij alle beslissingen en keuzes die we maken, waarbij hormonen van invloed zijn op het functioneren van het brein. Hormonen worden door Max Nieuwdorp de dirigent van ons lichaam genoemd. De titel van het boek is een knipoog naar het boek “Wij zijn ons brein” van zijn collega Dick Swaab.
-
EERSTE LIEFDE
Weet je het nog? Vlinders in je buik. Vuurwerk in je hoofd. Een warm gevoel van binnen. Je eerste liefde vergeet je niet meer. Dat is precies wat Ivan Toergenjev beschrijft in zijn boek met de titel: ‘Eerste liefde.’
-
‘ELKE DAG IS EEN GENADEGESCHENK’
Als je denkt aan de toekomst in Bijbels perspectief, welke gedachten komen er dan in je op? Dominee Egas vergelijkt de facetten van de eindtijd met de manier waarop je vroeg op school met houtskool tekende: je kon wel contouren schetsen, maar geen details aanbrengen. We kunnen er volgens de predikant alleen in grote lijnen over spreken. Dominee Buijs vult daarop aan: ‘Profetieën zijn eigenlijk contouren. De concrete invulling daarvan zullen we bij de Heere moeten laten.’
-
DE TREIN NAAR SAMARKAND
Een vuistdikke roman van ruim vijfhonderd pagina’s met op de voorkant een foto van een locomotief. Wanneer je het openslaat, lijkt het alsof je meereist met de trein die in 1923 vanuit de Russische stad Kazan naar Samarkand.
-
STAANDE BLIJVEN IN EEN WERELD VOL PRIKKELS
“Als kind wilde ik niet geknuffeld worden, niet aangeraakt. Maar ik wilde wel altijd bij mijn moeder in de buurt zijn; ik heb haar tot mijn vierde geen seconde uit het oog verloren, en ook daarna raakte ik vaak in paniek als ik niet wist waar ze was.” – uitspraak van Anouschka (48) één van de vrouwen uit het boek.
-
‘HIER WEIDT MIJN ZIEL MET EEN VERWOND’REND OOG’
“Somber was de maand december. Niet bijzonder veel regen, maar wel bijzonder veel grijs. Weinig opbeurend, eerder deprimerend. Intussen werd het koud, echt koud. Koud met een heldere sterrenhemel en overdag blauwe luchten, witte weiden en onbeweeglijke bomen. Op de fiets is het wel bibberen maar ook genieten, met volle teugen. Eigenlijk ben ik nooit erg aan de lente toe als het niet eerst goed gewinterd heeft. En ’t is voor de natuur ook beter. Hier ligt een mooie les in voor het geestelijk leven…”