“Van alles waarover je waakt, waak vooral over je hart, het is de bron van je leven.”  Spreuken 4: 23

Ze had nooit gedacht dat ze een boek zou uitgeven, maar toch staat haar debuut in de boekenkast. Arianne Boer (19) is aanstaand juf, speelt gitaar en woont in een dorpje in Zuid-Holland. Ze is zowel een koffie- als een theeleut. Zo pakt ze het liefst een warme kop thee wanneer ze in haar vrije tijd aan het schrijven slaat. 

Het brein is belangrijk bij alle beslissingen en keuzes die we maken, waarbij hormonen van invloed zijn op het functioneren van het brein. Hormonen worden door Max Nieuwdorp de dirigent van ons lichaam genoemd. De titel van het boek is een knipoog naar het boek “Wij zijn ons brein” van zijn collega Dick Swaab.

Weet je het nog? Vlinders in je buik. Vuurwerk in je hoofd. Een warm gevoel van binnen. Je eerste liefde vergeet je niet meer. Dat is precies wat Ivan Toergenjev beschrijft in zijn boek met de titel: ‘Eerste liefde.’

Als je denkt aan de toekomst in Bijbels perspectief, welke gedachten komen er dan in je op? Dominee Egas vergelijkt de facetten van de eindtijd met de manier waarop je vroeg op school met houtskool tekende: je kon wel contouren schetsen, maar geen details aanbrengen. We kunnen er volgens de predikant alleen in grote lijnen over spreken. Dominee Buijs vult daarop aan: ‘Profetieën zijn eigenlijk contouren. De concrete invulling daarvan zullen we bij de Heere moeten laten.’

Een vuistdikke roman van ruim vijfhonderd pagina’s met op de voorkant een foto van een locomotief. Wanneer je het openslaat, lijkt het alsof je meereist met de trein die in 1923 vanuit de Russische stad Kazan naar Samarkand. 

“Als kind wilde ik niet geknuffeld worden, niet aangeraakt. Maar ik wilde wel altijd bij mijn moeder in de buurt zijn; ik heb haar tot mijn vierde geen seconde uit het oog verloren, en ook daarna raakte ik vaak in paniek als ik niet wist waar ze was.” – uitspraak van Anouschka (48) één van de vrouwen uit het boek.

“Somber was de maand december. Niet bijzonder veel regen, maar wel bijzonder veel grijs. Weinig opbeurend, eerder deprimerend. Intussen werd het koud, echt koud. Koud met een heldere sterrenhemel en overdag blauwe luchten, witte weiden en onbeweeglijke bomen. Op de fiets is het wel bibberen maar ook genieten, met volle teugen. Eigenlijk ben ik nooit erg aan de lente toe als het niet eerst goed gewinterd heeft. En ’t is voor de natuur ook beter. Hier ligt een mooie les in voor het geestelijk leven…”