MEISJESDROOM
Mijn naam is Mirjam Schippers en elke maand wil ik je iets laten zien van de avonturen die ik beleef
als auteur en creatief schrijfster. Ik vertel je graag hoe mijn werkdagen eruit zien, wat ik doe en ook
hoe ik mij daarbij voel. In de eerste regel noemde ik het bewust avonturen, omdat het leven van een
schrijver allesbehalve saai en voorspelbaar is.
Het begin van de reis
Sinds het moment dat ik kon lezen en schrijven ben ik gefascineerd door verhalen. Ik verzon en
schreef zelf verhalen, waar ik ook tekeningen bij maakte. Ik was niet de enige, twee vriendinnetjes
van mij schreven ook verhalen en maakten nog mooiere tekeningen dan ik. In die tijd ontstond mijn
droom om boekenschrijfster te worden, wist ik veel dat je dat eigenlijk auteur noemt. Naarmate ik
ouder werd schreef ik minder, maar het is nooit helemaal verdwenen.
In de bovenbouw van de middelbare school pakte ik het schrijven toch weer op. Dankzij positieve
feedback van een docent op een opdracht kreeg ik een idee voor een verhaal, wat uiteindelijk mijn
debuutroman is geworden. De droom keerde terug, maar inmiddels had ik zoveel geluisterd naar de
mening van andere mensen dat ik ervan overtuigd was dat auteur zijn iets is wat je ‘erbij’ doet, je
kunt er je brood niet mee verdienen.
Lesgeven
Lesgeven leek me een leuk alternatief en zo begon ik vol goede moed aan de lerarenopleiding Engels.
Daarnaast bleef ik wel schrijven, soms zelfs tijdens de colleges en dat wierp zijn vruchten af. Tijdens
mijn studie rondde ik drie manuscripten af en schreef een groot gedeelte van de vierde. Daarnaast
gaf ik les, maar dat was niet zo makkelijk als dat ik had gedacht. Dat ik eigenlijk altijd moe was en veel
ziek, maakte het niet makkelijker. Na een paar jaar van strijd kwam in februari 2017 eindelijk de
oorzaak aan het licht, toen ik werd gediagnosticeerd met coeliakie (glutenintolerantie). In eerste
instantie was ik natuurlijk enorm opgelucht: er was eindelijk een verklaring voor mijn klachten.
Langzamerhand verbeterde mijn lichamelijke toestand, maar de vermoeidheid verdween niet.
Het beste besluit
Ik vond het echt ontzettend balen, maar in maart 2018 kwam ik, samen met mijn teamleider, tot de
conclusie dat het lesgeven een te zware belasting was voor mij. Ik kreeg geen vaste aanstelling op de
school waar ik werkte en besloot een tijd rust te nemen, om zo sneller te kunnen herstellen.
Het was niet het makkelijkste besluit wat ik heb genomen, maar ik denk dat het wel het beste besluit
is geweest van de afgelopen jaren. Ik geloof zelf dat alles wat ik tot nu toe heb mij gemaakt mij op
het pad gebracht hebben waar God mij hebben wil. Een tekst waar ik me aan vasthoud en aan optrek
op de dagen dat het minder goed gaat staat in Prediker 9:10: “Alles wat uw hand vindt om te doen,
doe dat naar uw vermogen.”
Daarom kruip ik iedere dag achter mijn laptop en vertrouw alle verhalen die in mijn hoofd zitten aan
het papier toe, om mijn werk zo goed mogelijk uit te voeren. Het is mijn droom om toch mijn
glutenvrije brood te verdienen met schrijven. Tot die dag komt, ga ik genieten van iedere uitdaging
en hindernis die op mijn weg komt!
Mirjam (1993) is schrijster en ziet zichzelf nog steeds als docent, ook al staat ze niet meer voor de klas. Naast dat ze anderen iets wil leren over het leven door te schrijven, leert ze er zelf ook veel van. In april 2015 verscheen haar debuut bij Uitgeverij de Banier en sindsdien zijn er verscheidene boeken van haar hand gepubliceerd. Naast schrijven houdt ze van haken, lezen en gaat ze graag naar Engeland.
