MIJN TWIJFEL, ZIJN ZEKERHEID

Ik ben echt een denker, ik kan dagen achter elkaar terug denken aan een bepaald moment. Een moment waarop een bepaalde emotie heel sterk was, een moment waarop ik mij bijvoorbeeld geconfronteerd voelde, of juist begrepen. En soms is dat overdenken heerlijk, echt waar, maar soms heb je echt even van die twijfels, en die grijpen je aan… Herkenbaar?

Daarnaast ben ik ook echt een gevoelsmens; mijn gevoelens spelen meestal een grotere rol in mijn keuzes en mijn twijfels dan dat ik zelf besef:

Wanneer ik iets niet voel, dan is het er ook niet; maar wanneer ik wel iets voel, dan kan ik met alle zekerheid zeggen dat het er wel is.

Het schommelen tussen het wel/niet voelen van mijn gevoelens zorgt dus voor twijfel. En twijfel in combinatie met geloven is een lastig pakket, echt waar!

Maar het is niet onmogelijk. God schenkt het geloof niet aan ons op basis van het gevoel. Gelukkig maar; want dat zou dus betekenen dat wanneer ik God en Zijn liefde niet meer voel, Hij er ook niet is. En de gedachte dat dit waar zou zijn, is zo, tsja, wat is het juiste woord… Zo troosteloos.

Het zou namelijk betekenen dat er nooit een echt geloof zou kunnen zijn, omdat we allemaal onze momenten van twijfel wel eens hebben.

Maar God weet er van, al onze momenten vol van twijfel, Hij weet er van. En Hij zegt tegen ons : “Bij Mij (en in Zijn Woord) is de enige zekerheid te verkrijgen!” En die zekerheid is onuitwisbaar.

Die zekerheid ligt vast als een schip aan een anker. En hoe hoog de golven dan ook zijn, hoe hard dat bootje ook tekeer gaat…

Het bootje raakt niet los. En jij ook niet, ondanks al jouw twijfels.

Want dan mag je vast geankerd zijn in Hem. Dus echt wanneer je twijfelt, wees dan niet bang dat jouw geloof niet oprecht is, maar ga naar God, en vertrouw op Hem.

En als je dat mag doen, dan is twijfelen helemaal niet erg, dan is twijfelen juist datgene wat je dichter bij Hem brengt.

Tekst Hanne Jose Huisbrink // fotografie Mirjam van Rijswijk