ADOPTIE IS GEBOREN IN HET HART
Vroeger wilde Mari-Lynn eigenlijk blond haar hebben, zodat ze op haar klasgenootjes zou lijken. Ondanks dat ze niet van stamppot houdt, voelt ze zich nu helemaal een Hollandse.
MENSENMENS
‘Ik ben Mari-Lynn Veldhuisen, ik ben 17 jaar. Ik doe op dit moment de opleiding tot onderwijsassistent, erg leuk! Het is een gezellige opleiding, met een leuke sfeer. Toen ik stage had gelopen op het speciaal onderwijs, wist ik dat dit was wat ik wilde. Dit is het, hier ligt mijn hart. Vooral de begeleiding vind ik erg leuk, het voor de klas staan ligt me niet zo. Ik wil door gaan leren voor pedagoog of kleuterjuf. Ik ben geïnteresseerd in het kind, de opvoeding en de mens.
Verder maak ik ook graag foto’s; van mensen, van eten, van alles. Daar kan ik ook helemaal mijn creativiteit in kwijt.
Ik wordt ontzettend blij van andere blije mensen en de zon. Ik ben een echt mensenmens, maar vind het ook wel heerlijk om zo nu en dan even alleen te zijn.
ANDERS
Vroeger wilde ik het liefst blond haar hebben, want ik voelde me anders dan de andere kinderen in mijn klas. Als ik nu in de spiegel kijk, dan denk ik: ‘Dit ben ik.’ Ik ben blij met mijn huidskleur en wie ik ben. En handig; ik hoef niet veel moeite te doen om bruin te worden in de zomer. Hoewel ik niet van stamppot houd, voel ik me een echte Hollandse! In mijn kerk zitten er ook mensen die zijn geadopteerd, maar het is niet dat ik er met hen heel veel over praat. Slechts zo nu en dan, als het ter sprake komt.
ROOTS
Ik werd geboren in Taiwan, dat is een eilandje dat vlakbij China ligt. Zelf weet ik niet meer veel van mijn kindertijd, maar door foto’s heb ik er wel een redelijk beeld van. Ik ben de oudste in het gezin waar ik ben opgegroeid, daaronder heb ik nog een zusje en twee broertjes. Het leven is niet vanzelfsprekend; mijn eerste vader, die me heeft geadopteerd, is overleden toen ik drie jaar was. Hoewel ik hem niet bewust heb meegemaakt, mis ik hem nog wel elke dag. Op mijn huidige vader ben ik ook erg trots, ons gezin maakt me gelukkig! Het moment dat mijn ouders me vertelden dat ik geadopteerd ben, kan ik me niet meer herinneren. Wel weet ik dat ze nooit mijn adoptie hebben verzwegen.
Of ik ooit terugga naar de plek waar ik ben geboren? Natuurlijk wil ik weten waar mijn roots liggen en hoe mijn land eruitziet, dus ik sta er zeker voor open. Ik sta helemaal achter de mensen die zich inzetten voor adoptie. Het is prachtig. Ik zeg altijd: ‘Adoptie is geboren in het hart!’.’
