FOTOGRAFIE EN VROUWENRECHT

Zambia, ongelijkheid en fotografie. Deze drie woorden vormen het verhaal van Lotte, dat ze wilde delen op Fleurrijk.

Wie ben je en wat maakt je blij?

‘Mijn naam is Lotte, ik ben 22 jaar en woon in Gouda. Er zijn een hoop dingen die me blij maken! Tijd doorbrengen met familie en vrienden, lekker weer, mijn vriend Rik (met wie ik in augustus ga trouwen), muziek luisteren en maken, fotograferen en sporten. In het vioolspelen kan ik veel emotie kwijt en het bootcampen is een fysieke uitlaatklep.’

Je bent sinds kort begonnen met fotografie. Hoe besloot je hiermee te beginnen, en doe je er nog iets naast?

‘In december hebben we (Rik en ik) een spiegelreflex camera gekocht, omdat we graag een wat betere camera wilden hebben dan die we hadden. Daarnaast vond ik fotografie altijd al wel interessant, maar heb ik er nooit echt iets mee gedaan. Ik wilde dus ook een cursus gaan doen om de basiskennis onder de knie te krijgen. Toen ik daarmee bezig was, begon ik het steeds leuker te vinden.

Ondertussen was (en ben ik nog steeds) heel erg op zoek naar wat ik verder wil doen qua werk. Inmiddels werk ik al bijna 1,5 jaar als Functioneel Applicatiebeheerder bij een groot bouwbedrijf. Maar het knaagt al een tijdje dat dit niet is wat ik voor langere tijd wil doen. In 2017 ben ik met World Servants naar Zambia geweest en daar heb ik veel gezien en meegemaakt. Wat mij het meeste heeft geraakt, is de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen. De vrouwen gaven aan dat ze niet dezelfde dingen mochten doen als de mannen. Ze zeiden dat ze ook graag wilden helpen op de bouw in plaats van alleen water te brengen, maar ze wisten niet hoe ze dat moesten initiëren. We hebben ze gezegd dat ze de eerstvolgende werkdag naar de bouw konden komen en dan keken wij wat we voor ze konden doen. Ondertussen had ik de head teacher gesproken om te vragen of het oké was dat de rollen voor een keer werden omgedraaid en hij vond het goed als het ons lukte. Samen met de groep hebben we het die ochtend vrij gemakkelijk kunnen regelen dat de vrouwen konden helpen met het stuken van de muren en de mannen water gingen halen. Fantastisch! Dit was zo’n mooi moment. We konden niet met de lokale vrouwen praten, maar hun gezichtsuitdrukkingen zeiden genoeg. Ze waren zo blij en dankbaar! De rest van de tijd dat we daar waren hebben de vrouwen nog meegeholpen op de bouw. En een jaar later kregen we een filmpje van de head teacher die vertelde dat de groep had gezien dat er geen verschil is tussen mannen en vrouwen. Toen ik dat zag, kreeg ik kippenvel. Zo bijzonder dat we hebben kunnen bijdragen aan zo’n blijvende verandering.

Na deze gebeurtenis ben ik me steeds meer gaan realiseren dat ik in mijn dagelijks werk meer betekenis wil hebben voor de samenleving. Met die zoektocht ben ik nog steeds bezig.

‘Soms vind ik het wel lastig om uit te vinden wat Gods plan voor mij is en hoe ik Hem kan volgen. Maar ik heb er vertrouwen in dat ik op de juiste plek terecht kom en dat ook dat een weg is waar ik nog veel kan leren.’

Rik en ik willen misschien voor langere tijd naar het buitenland om een bijdrage te leveren in een ontwikkelingsland. Misschien dat dit mijn verlangen vervult, maar misschien kan ik ook iets met fotografie doen, om bepaalde thema’s onder de aandacht te brengen. De komende tijd wil ik uitzoeken of ik echt verder kan in de fotografie. Ik wil nog heel veel leren, maar het lijkt me heel gaaf om daarmee rond te kunnen komen. In al deze plannen en ontwikkelingen wil ik God graag betrekken. Soms vind ik het wel lastig om uit te vinden wat Gods plan voor mij is en hoe ik Hem kan volgen. Maar ik heb er vertrouwen in dat ik op de juiste plek terecht kom en dat ook dat een weg is waar ik nog veel kan leren.’

Heb je een favoriete foto?

‘Een van mijn favoriete foto’s tot nu toe heb ik ook in Zambia gemaakt. Deze foto symboliseert voor mij een beetje het verhaal van hierboven. Het begin van mijn passie voor (vrouwen)rechten in ontwikkelingslanden. Daarbij komt dat nu mooi samen met fotografie, dat langzamerhand ook wel een passie aan het worden is.’

Hoe probeer je je fotografiebedrijf te laten groeien?

‘Momenteel richt ik me op portretfotografie en staan er drie bruiloften op de planning, waar ik enorm naar uitkijk!
Ik ben meer en meer aan het oefenen en begin langzaam mijn weg te vinden in deze branch. Zo ben ik nu ook bezig met een website en ben ik aan het overwegen om echt de stap te zetten om hiermee geld te gaan verdienen en een bedrijf te starten. Dit is nog niet op de korte termijn, maar ik denk hier wel serieus over na. Ook probeer ik een stijl te vinden op mijn Instagramaccount die uitstraalt wie ik ben.’

Waar loop je nog tegenaan, en wat zijn je dromen wat betreft fotografie?

‘Omdat ik nog zo kort bezig ben, heb ik nog niet echt een eigen stijl. Wel zou ik graag meer in de portretfotografie willen oefenen en me daarin te ontwikkelen. Maar dat vind ik nu lastig, omdat ik niet elke dag foto’s van iemand kan maken. Nu staat vooral Rik veel voor de camera, maar ik zou het leuk vinden om ook verschillende settings en andere mensen voor de camera te hebben staan.’