JOY OF MISSING OUT
Zojuist las ik het stuk ‘leven naar je waarden’ op Fleurrijk en het stuk sloot aan bij de fase waarin ik mij nu bevind. Onlangs had ik een coach-sessie bij Fleur en het ging toen over de vraag ‘waar sta ik nu wat betreft mijn burn-out’? Fleur en ik kwamen al snel tot de conclusie dat ik me ergens in het eindstadium bevind. Ergens maakt me dat bang. Ik ben vertrouwd geraakt met de woorden: ‘sorry, ik kan niet komen; ik heb een burn-out.’ Deze woorden waren een soort van veilige haven voor de momenten dat ik moe en overprikkeld was. Ondanks dat ik de woorden alleen gebruikte op de momenten dat het écht niet ging, had ik ze wel achter de hand. Even verviel ik in de gedachte: ‘straks moet ik alles weer kunnen, maar wat als het niet gaat?’ Fleur wees me er toen liefdevol op dat deze gedachte niet gek is, maar dat ik de shift mag gaan maken van ‘burn-out’ naar keuzes maken omdat ze goed zijn voor mij.
Gister dacht ik terug aan het moment dat één van mijn vrienden zei: ‘Maar Michelle, jij bent nu in de positie om te luisteren naar je lichaam en om te doen waar je zin in hebt. Dat kan niet als je op school of werk zit.’ Ondanks dat ik mijn twijfels had over hoe ik dit moest gaan doen als ik later weer in de collegebanken of een werktuin zit, geloof ik dat je je leven kunt leiden onder jouw (voor)waarden. De vraag die ik voor mezelf moest zien te beantwoorden, luidde: maar hoe doe je dit dan? Tijdens mijn vorige sessie besloot ik om hiermee aan de slag te gaan. De eerste vraag die ik moest beantwoordde, was: hoe ziet jouw ideaalbeeld eruit? Wat vind je belangrijk? Uiteindelijk leidde het antwoord op deze vraag tot het achterliggende probleem: de angst om niet trouw te blijven aan mezelf.
Ondanks dat er weinig zekerheid bestaat, is de zekerheid waar ik me aan vastklamp: het enige dat zeker is, is dat alles verandert
Zoals ik de afgelopen maanden heb geleerd, betekent dit de tijd nemen om de angst te bevragen. Angst of weerstand wil je op een liefdevolle manier beschermen; beschermen om te groeien uit angst voor het onbekende. Voor mij is het leven volgens mijn eigen voorwaarden: contact houden met mezelf. Dit betekent dat ik niet inlever op mijn basisbehoeftes (voldoende slaap, gezond eten en voldoende ontspanning), genoeg tijd voor mezelf inplannen, behouden van mijn ochtend- en avondritueel, geen compromissen sluiten wat betreft mijn normen en waarden en niet iets doen, omdat anderen dat willen of beter gezegd omdat ik denk dat anderen dat van mij willen. Min of meer komt het neer op grenzen stellen voor mezelf en deze assertief aangeven. Of prioriteiten stellen, zoals Margreet het in haar stuk noemt.
Over iets meer dan een week is mijn laatste coach-sessie met Fleur. Vanaf dat moment word ik geacht om op mijn eigen benen te staan. Ondanks dat er weinig zekerheid bestaat, is de zekerheid waar ik me aan vastklamp: het enige dat zeker is, is dat alles verandert. Oh, en aan God natuurlijk. Hij blijft staan als alles om je heen omvalt. Ook al kan ik straks veel meer sociale aangelegenheden of iets dergelijks aan, ik kies voortaan wat goed voor mij is en ik ben blij dat ik niet meer de drang voel om overal bij te zijn. Dat is ook iets: de joy of missing out.
