GOD IS GOED, MAAR HET LEVEN NIET ALTIJD

Er zijn van die dagen dat de flow zoek is. Gelukkig ben ik er inmiddels achter hoe ik mezelf in zo’n geval weer kan sturen. Bijvoorbeeld door te gaan wandelen, mediteren of door gewoon stil te zijn. De flow voor het schrijven is deze week ook zoek. Verklaarbaar, omdat mijn hoofd vol zit met to do’tjes voor de tentamens. Verder ben ik in mijn hoofd veel bezig geweest met de feministische hype en jeugdtrauma’s verwerken.

Het is maandagavond rond 19.00 uur. Na mijn tentamen Strafrechtspleging (criminologie) loop ik richting huis. Ter hoogte van Esplanade kom ik een bekende tegen. Een jaar geleden was zij tot zegen voor mij. Ze inspireerde me, motiveerde me en bad met me. Ik loop naar haar toe en vraag hoe het met haar gaat. We hebben elkaar inmiddels een jaar niet gezien. Ze vertelt me hoe het gaat en waar ze mee bezig is. Ik kijk naar haar gezicht, ze ziet er moe uit. Ze vraagt me of ik de tijd heb om een drankje met haar te doen, zodat we even bij kunnen kletsen. Ze vertelt over haar leven, over de goede en minder goede dagen en over haar struggles. Op dit moment bewonder ik haar nog meer dan ooit. Ik vind het zo onwijs knap dat iemand kan vertellen waar hij of zij tegenaan loopt en de vragen die hij of zij heeft.
Dat je christen bent, betekent niet dat jou niks meer overkomt, dat je geen vragen meer hebt of dat je geen onvrede meer voelt

Dat je christen bent, betekent niet dat jou niks meer overkomt, dat je geen vragen meer hebt of dat je geen onvrede meer voelt

Ze vertelt me dat ze een aversie heeft ontwikkeld tegen happy clappy christenen. Ze doelt op de christenen die naar buiten doen alsof het leven met God alleen maar goed is. Ze vertelt me dat ze soms boos op God is of dat ze Zijn wegen niet begrijpt. Ik begrijp haar en voel met haar mee. Er zijn zeker tijden geweest dat ik Gods wegen niet begreep, dat ik tegen God wilde schreeuwen of dat ik me voor hem verstopte. Onbegrip en vragen horen bij het leven, het is een deel van het mens zijn. Ik heb altijd moeite gehad met de tekst uit 1 Tessalonicenzen 5:16-18: ‘Wees altijd verheugd, bid onophoudelijk, dank God onder alle omstandigheden, want dat is wat hij van u, die één bent met Christus Jezus, verlangt.’ Langzaamaan begin ik de tekst te begrijpen: het leven is niet altijd goed, maar God is in iedere omstandigheid goed. Ongeacht hoe jij je voelt, waar je mee bezig bent en of God ver weg voelt of juist dichtbij.
Ondanks dat God altijd goed is, betekent dit niet dat het leven altijd goed is. Dat je christen bent, betekent niet dat jou niks meer overkomt, dat je geen vragen meer hebt of dat je geen onvrede meer voelt. Het hoort helaas bij het leven. Je hebt de donkere momenten nodig om de lichte momenten van het leven te begrijpen. Marco Borsato zingt het zo mooi: ‘Alles is mooier in zwart en wit, alsof er achteraf meer kleur inzit.’ Met dit schrijfsel wil ik jullie oproepen om écht te zijn; om te delen waarmee je worstelt (al is het maar met je vrienden). Het maakt je écht. Tot slot wil ik afsluiten met de tekst uit het nummer Stained Glass Masquerade van Casting Crowns: ‘Are we happy, plastic people? Under shiny plastic steeples. With walls around our weakness, and smiles that hide our pain. But the invitations open, to every heart that’s been broken. Maybe then we close the curtain on our stained glass masquerade.’

TEKST MICHELLE VAN GOOL