PASSIE OF BEVLIEGING?

Het is dinsdagochtend omstreeks 10.30. Als het meezit, heb ik vandaag mijn laatste tentamen voor dit collegejaar. Nog één jaar bachelor hierna en dan op naar een master. Ondanks dat ik niet nominaal afstudeer, verval ik in verbazing; verbazing over de tijd die in een razendsnel tempo voorbij vliegt totdat ik weer besef dat tijd een illusie is.

Ik ga terug de tijd in, de tijd waarin je begon met oriënteren voor een studie. Ik zie mezelf weer zitten als tweedeklasser op de mavo. Voor me lag een boekje met vragen over mezelf, over wat ik leuk vond en juist minder leuk vond. Over talenten en interesses. Achteraf gezien, was dit een ondersteuning om te kijken welke vakken je kon laten vallen en welke je juist moest behouden. Ik wist dat toen niet en ik wist al helemaal niet wat ik met mijn leven aan wilde. Sterker nog, ik was daar helemaal niet mee bezig. Mijn grootste zorgen (sorry, not sorry) waren. Draag ik wel de juiste kleren? Vindt X mij leuk? Ik was absoluut niet bezig met de toekomst. Maar heel eerlijk, wie wel? De tijd vloog voorbij….

Ineens zat ik in de vierde klas en dat betekende dat ik me moest gaan inschrijven voor een vervolgopleiding. Aangezien ik een mega luie scholier was, was ik met hakken over de sloot overgegaan van de derde klas naar de vierde klas. Het was zelfs zo erg dat ze me een niveau naar beneden wilde zetten als ik niet mijn best zou gaan doen. Ik had weinig vertrouwen in mezelf en ik ging ervan uit dat ik mijn eindexamens niet zou halen. Ik schreef me lukraak in voor een vervolgopleiding; het werd onderwijsassistente. Voor iedereen die mij een beetje kent; nu is het de tijd om even te lachen. Voor de mensen die me iets minder goed kennen. Kinderen en ik gaan niet zo goed samen.

Fascinerend aan het recht vind ik dat het te maken heeft met alle facetten van het leven

Toen kwam het verlossende antwoord. Ik was in één keer geslaagd. Ik had al mijn vijven opgehaald naar een zeven. Met als gevolg dat er een nieuw tijdperk aanbrak; ‘studeren’. Aangezien ik me ingeschreven had bij de opleiding onderwijsassistente begon ik met een studie die ik niet zo leuk vond. Begrijp me niet verkeerd, ik haalde goede cijfers en ik had een leuke klas, maar er ontbrak iets. Na een half jaar trok ik het niet meer en ging ik naar een schakelklas. In een half jaar tijd moest ik gaan ontdekken waar mijn passie lag. Mijn passie lag in het recht. Tijdens dat half jaar ging je in drie periodes stagelopen bij bedrijven/organisaties waar je mogelijk een studie in kon gaan doen. Ik koos ervoor om die drie periodes in het rechtenwereldje stage te lopen, omdat ik zeker was dat dít het was. Zo gezegd, zo gedaan. Hierop volgend ging ik de opleiding juridische dienstverlening doen. Met twee vingers in mijn neus haalde ik deze opleiding en ik vertrok naar het hbo; hbo rechten it is. Binnen een jaar behaalde ik mijn propedeuse en ik maakte de overstap naar de universiteit. Fascinerend aan het recht vind ik dat het te maken heeft met alle facetten van het leven. Tot op de dag van vandaag is dat hetgeen waar ik ‘aan’ van ga.

Na een succesvol eerste jaar ging ik een bestuursjaar doen. Toen werd ik ziek, onwijs ziek. Zo ziek dat ik alles wat zeker was in mijn leven moest gaan evalueren. Opnieuw opzoek gaan naar wie ik was, wat ik leuk vond en wat ik belangrijk vind in het leven. Nu ik aan de beterende hand ben, is de grote vraag die resteert: vind ik het recht nog even fascinerend of heeft God een ander plan voor mijn leven? Een ding weet ik zeker wat de toekomst zal gaan brengen, is onduidelijk, maar ik doe het niet alleen. God staat aan mijn zij.