NOU EVEN NIETS

‘Korte verhalen die de tijd stilzetten’, zo luidt de ondertitel van dit boek. En wat mij betreft is dat een treffende samenvatting van het waar dit boek uit bestaat. ‘Nou even niets’ is een boek met 49 korte verhalen geschreven door Helen Workala. Eerlijk gezegd zei haar naam mij helemaal niets toen ik deze voor het eerst las. Dit blijkt het eerste boek van Helens hand te zijn. Zij doet echter nog meer dan alleen schrijven: ze is ook redacteur, schrijfcoach en zangeres.

In het boek ‘Nou even niets…’ word je als lezer uitgenodigd om te ontsnappen aan de dagelijkse hectiek. Helen heeft de gave om de tijd stil te zetten. Ik vond het heerlijk om te lezen over daagjes naar het strand, het zoeken van een trouwring of haar overpeinzingen bij de tandarts. Juist door de herkenbaarheid van de situaties is het een ontspannend boek. Daarbij heeft Helen een mooie balans weten te vinden tussen humor en inspiratie. Naast dat je kan glimlachen om de gekheid en de herkenbaarheid word je ook aan het denken gezet over je eigen leven. Het mooie hierin is dat ze de verhalen dicht bij zichzelf houdt. Ze legt je geen les op, maar geeft je stof tot nadenken.

Ik proef de zoute zeelucht en voel een zachte zomerwind. En dat terwijl ik gewoon in mijn achtertuin zit te lezen.

Daarbij vond ik de schrijfwijze van Helen heerlijk. Zo beeldend dat je het voor je ogen ziet gebeuren. Als ze schrijft over de zee en het strand waan ik mijzelf met mijn blote voeten in het zand. Ik kan de zee horen ruisen en de meeuwen horen krijsen. Ik proef de zoute zeelucht en voel een zachte zomerwind. En dat terwijl ik gewoon in mijn achtertuin zit te lezen. Doordat Helen je zintuigen weet te prikkelen, kom je op het strand terecht zonder daar echt te zijn. Wat mij betreft is dit dus een boek dat je heerlijk kan lezen om de drukte van de dag te ontduiken. Ik zou willen dat ik zulke boeken had gelezen in de tijd dat ik nog met de trein naar school reisde. Hoe lekker zou het geweest zijn om dan na een drukke dag vol colleges even weg te dromen aan het strand. Wat dat betreft is dit boek een echte aanrader voor de drukke student.

Tegelijkertijd vind ik dat je dit boek ook kritisch mag lezen. In één van haar verhalen beschrijft Helen bijvoorbeeld hoe ze op een zonnige zondag heerlijk op een terrasje zit en geniet van een ijsje. Ze twijfelt nog even of ze naar de kerk zou gaan, samen met de vrome kerkgangers, maar besluit dan toch om in het zonnetje te blijven zitten. Helen zette mij door dit verhaal aan het denken over mijn zondagsinvulling. Dat verhaal durf ik kritisch te lezen, maar haar verhalen kunnen ook inspirerend zijn. Zo beschrijft ze hoe ze van een vriendin een bakje rijst mee naar huis krijgt, gewoon omdat de vriendin toch meer dan genoeg had.

Ik denk dat dit een heerlijk boek is voor in de zomervakantie, of juist voor in een drukke periode van school of werk. Het boek is echt een aanrader voor wie houdt van het genieten van de gewone dingen.