MAARTEN OP VAKANTIE

In deze column plaats ik een dag uit het dagboek van mijn laatste zomervakantie naar Noorwegen. Hierbij hebben we een rondreis gemaakt per camper met mijn vrouw, ouders en jongere broer. Wildkamperen en vissen zijn de centrale thema’s van deze vakantie, ongeacht of iedereen het hier voor honderd procent mee eens is.

Zaterdag 11 augustus 2018

Bewolkt met af en toe regen bij 15 graden Celsius

Opgestaan om 09:00 uur. Vandaag is het plan om nog vijf uur door te rijden richting Hammerfest, waar we een camping zullen verkennen om te overzondagen. Natuurlijk eerst weer even een ontbijt nuttigen, omdat dit een essentieel onderdeel is voor het ultieme vakantiegevoel van de 50plussers onder ons. Voor deze mensen zijn de drie ‘R’s de basis voor een goede vakantie: rust, reinheid en regelmaat. Na het ontbijt krijg ik de eer om het transportmiddel over de wegen te mennen. Met 180 pk getemd door één voet veroveren we berg na berg. Onderweg maken we onze gebruikelijke stops om te tanken en eten in te slaan. Ook komen we enkele ‘unieke’ souvenirwinkeltjes tegen. Natuurlijk stoppen we hier om onze rol als vakantiegangers serieus te nemen. We hebben op onze gebruikelijke wijze de spot gedreven met de lokale bevolking en enkele nietszeggende dingentjes gekocht voor het thuisfront om de indruk te wekken dat ze iets voor ons betekenen tijdens de vakantie. Die stakkers… 

Na een aantal uren over de E6 te hebben gereden, zijn we Hammerfest tot op één uur genaderd. Hier zien we eindelijk de eerste wilde rendieren in grote getale van dichtbij. Tevens denkt paps een goede visplaats te spotten. Een goed moment om een kwaliteitsstop te maken. Na het parkeren onder de brug naar Hammerfest komen we in een klein dilemma terecht: op de gespotte visplaats liggen enkele grote rendieren rustig te chillen. Het zijn de rendieren die zich uitstekend laten lenen voor een prachtig kiekje om het thuisfront te ogen mee uit te steken. Want wat is er mooier dan je sociale status te boosten door middel van een avontuurlijk kiekje te delen van exotische dieren die voor een gerenommeerde dierentuin zelf een stap te ver zijn? Beeld je de geschokte en verbaasde gezichten van je familie en kennissen eens in! Lof, eer en roem tot aan de volgende vakantie vallen je ten deel, om volgend jaar opnieuw te proberen de rest af te troeven met nog geweldigere vakantiefoto’s. Maar terug naar de rendieren en de problematische ligging ervan. Terwijl mams druk alles gereed maakt voor de ultieme foto, is paps al klaar om met een hengel in zijn ene en een telefoon in zijn andere hand zijn visplaats te betreden en heldhaftig de rendieren te verjagen met zijn telefoon als stille getuige. Want wat is er mooier dan je sociale status te boosten door… ach, we kennen de motieven ondertussen. Druk schreeuwend krijgt paps de dieren in beweging, en concludeert tevreden dat hij weinig tot geen gevaar loopt. Want een gewei koppen is die status ook weer niet waard. Mams heeft ondertussen in de gaten welk scenario er net buiten haar gezichtsveld afspeelt en schreeuw moord en brand om haar statusboosters met rust te laten. Helaas zitten de betreffende rendieren er niet op te wachten om een relatiecrisis als soap serie te bewonderen en gaan er in galop vandoor. Ook blijkt de visplaats niets op te leveren, dus hebben we enkel verliezers en weer een deuk in de perfecte vakantie. Natuurlijk zal het thuisfront dit nooit te weten komen… toch? 

Terug op de weg weten we in een klein uur Hammerfest te bereiken. De vrouwen staan erop om hun teleurstelling en frustratie te verdringen met een goede shopsessie. Het is uitstel van executie, maar een goede reden om de mannen armer te maken voor eigen gewin.  Helaas sluiten de winkels vroeg op zaterdag en komen we vijftien minuten na sluitingstijd aan. Tot overmaat van ramp blijkt ook de camping het jaar ervoor opgedoekt te zijn. Gedesillusioneerd eindigen we op de parkeerplaats van de plaatselijke supermarkt alwaar mijn vrouw hamburgers bakt voor het hele gezelschap. We eten onszelf nieuwe moed in en nuttigen alcoholische dranken, want het blijft uiteindelijk ‘vakantie’. We besluiten ons geluk te gaan beproeven in een dorp verder richting het noorden. Volgens het internet is hier een camping aanwezig. Na 2 uur rijden komen we erachter dat niemand ooit van een camping heeft gehoord in het dorp, en gezien de leefstijl zien ze voor het eerst vreemden sinds het einde van het Vikingentijdperk. Na onderling overleg beslissen we anoniem dat ‘moed houden’ officieel uit het woordenboek wordt geschrapt. Als er niets meer over is heeft het ook geen naam meer nodig. We rijden terug naar de toeristische route richting de Nordkapp. Onderweg komen we veel rendieren, tunnels en enkele verdwaalde fietsers tegen. We toeteren vrolijk naar iedereen en als de aarde wel plat zou zijn, kunnen we er elk moment vanaf rijden. Gelukkig komen we een operationele camping tegen. Hier zullen we het weekend vertoeven bij 7 graden Celsius, harde wind en dronken Russen. De tent wordt extra opgezet en waait meteen weer weg. Niemand maakt zich zorgen, we hebben de bodem toch al bereikt. We spelen nog een spelletje en gaan dan moe maar voldaan slapen. Wat is vakantie toch heerlijk…