ZINVOL LEVEN // HAPPY SINGLE

In mijn vorige column schreef ik dat ook zonder die ene, speciale persoon het leven mooi, goed en zinvol is. Daarbij vermeldde ik ook: ‘Misschien voelt het weleens anders.’ Vandaag wil ik het daarover hebben. Dat gevoel dat het leven zinloos is. Vraag jij je weleens af: waar doe ik het allemaal voor? Mij overkomt het regelmatig, ik doe de dagelijkse klusjes op de automatische piloot, maar vraag me vertwijfeld af waarom eigenlijk. Nu denk ik dat dit gevoel niet voorbehouden is aan singles, maar misschien overkomt dit gevoel ons sneller. 

Om me heen zie ik vriendinnen zich verloven, trouwen en soms zelfs al een gezin stichten. En ik … ik ben blij dat ik elke morgen mijn bed uit kan komen, mijn werk kan doen en ’s avonds weer kan gaan slapen. Meestal bevalt het me prima, maar soms knaagt het: wil ik dat mijn leven er over een jaar ook zo uitziet? Of wil ik meer, een groter doel in mijn leven? En als ik mijn hele leven alleen blijf, als ik nooit die ene man ontmoet, als ik nooit kinderen krijg, waar doe ik dit dan voor? 

Op zo’n ochtend vol vragen en twijfels, lees ik een stukje uit Psalm 112. Dit jaar begin ik elke dag met een (gedeelte van een) Psalm, naar aanleiding van het dagboek ‘Het geheim van de Hoogste’. In Psalm 112:2 staat: Zijn nageslacht zal machtig zijn op aarde, het geslacht van de oprechten zal gezegend worden. Ik reageer cynisch op de tekst: ‘Zie je wel, het gaat altijd over nageslacht, over kinderen. Wat heb ík daar aan?’ 

Zoals wel vaker met de grote vragen, duurt het lang voordat er een antwoord komt. In de weken die volgen op deze dag ontdek ik echter dat nageslacht niet per se kinderen hoeft te betekenen. Mijns inziens is je nageslacht is de impact die je op deze wereld maakt, waar je de wereld mee achterlaat, als je hem eenmaal verlaat. Wat herinneren mensen zich van jou, als je er niet meer bent. En dat hoeft echt niet groots te zijn. 

Zo kreeg ik laatst te horen dat een kindje uit mijn gemeente het altijd erg leuk vindt als ze mij in de kerk ziet zitten. Dit zei ze tegen haar moeder: ‘Mirjam lacht altijd zo lief.’ Een glimlach: klein gebaar, groot effect. 

Ik droom nog steeds van die lieve, toekomstige man en, als het voor mij is weggelegd, een gezin. Maar bovenal hoop en bid ik dat ik een gezegend leven mag leiden. Dat op die manier mijn nalatenschap gezegend wordt. En ik hoop en bid dat dit ook voor jou mag gelden. Hoe zinloos of zinvol jouw leven op dit moment ook aanvoelt. 

Dit is het zesde deel van de Happy Single serie, geschreven door Mirjam Schippers. // Beeld dankzij Marilynn Veldhuisen