DOOR EEN GLAZEN MUUR
‘ Het is alsof er een glazen muur tussen zit. Of je van een verre reis terugkomt en op Schiphol bij de bagageband staat te wachten. Je ziet je vrouw door de glazen wand op je wachten. Je ziet haar, je ziet haar bewegingen, haar zwaaien naar jou maar je kunt haar niet bereiken. Net zomin als ze jou kan bereiken.’
ONBEGREPEN
Wanneer ik verhalen hoor van geliefden die door een cultuur- of taalbarrière heen moeten, kan ik vol verwondering luisteren. Het lijkt me heel wat om voor de liefde je land van herkomst te moeten verlaten of een taal te moeten leren die als abacadabra klinkt. Onvoorstelbaar moet het zijn voor stellen die wel in hetzelfde land en in dezelfde cultuur zijn opgegroeid, maar niet dezelfde taal spreken. Daarover gaat het boek Eenzame vrouwen.
In dit boek geeft Ben Zijl, therapeut, handvatten aan vrouwen die een relatie hebben met een autistische man. Zelf begeleidt Zijl echtparen waar binnen de relatie sprake is van autisme. Toen ik op een zondagmiddag door een catalogus zat te bladeren, wekte dit boek mijn interesse. Ik kan me er geen voorstelling van maken hoe het is om niet dezelfde emotionele taal te spreken met je partner. Ben Zijl liet me in de wereld van deze stellen duiken.
BIJSTELLEN
Voor we verder gaan, wil ik eerst iets verduidelijken. Omdat Ben Zijl in zijn praktijk voornamelijk stellen ontmoet waarbij er sprake is een autistische mannelijke partner (van alle mensen mensen met autisme is vermoedelijk tachtig procent man en twintig procent vrouw) is het boek op deze manier vormgegeven. Het kan echter ook andersom zijn, dus voor beide geslachten is dit boek goed leesbaar.
,, De meeste vrouwen die getrouwd zijn met een man met autisme voelen zich eenzaam. Hun droom van een gelukkig huwelijk en een fijn gezin is allang vervlogen. Ze hebben heel vaak het gevoel dat ze niet meer aan het doen zijn dan het zinkend schip drijvende houden. Redden wat er nog te redden valt. En misschien is het zwaarste nog wel dat het nooit meer overgaat, dat er geen uitzicht op verbetering is.” Wat als lastig kan worden ervaren, is dat het voelt alsof de communicatie die de autistische partner uitzendt, alleen eenrichtingsverkeer is.,, Mensen zonder autisme communiceren als het ware rond; ze anticiperen continu op de non-verbale communicatie van de ander en de impulsen vanuit de omgeving.” Doordat de autistische partner op een andere manier communiceert, kan het zijn dat de vrouw zich niet gezien of gehoord voelt.
HANDVATTEN
Misschien begin je wat te zuchten van de bovenstaande woorden, is het nu echt zo eenzaam en zwaar om met iemand te leven die autistisch is? Uit het boek blijkt dat het vooral van belang is hoe je er als vrouw mee omgaat. Het autisme van de partner zal niet veranderen, wel kunnen er bijvoorbeeld bepaalde dingen aangeleerd worden bij de autistische partner en kan je handvatten krijgen als partner om ermee om te gaan.
In het boek komen vrouwen aan het woord die getrouwd zijn of waren met een autistische man. Veel voorbeelden vond ik schrijnend en soms zelfs ietwat naar om te lezen. Gelukkig was er ook het verhaal van Ina, dat ik met verwondering heb gelezen. Ina is vijftien jaar getrouwd met haar man Jan, wie autisme heeft. Ze hebben drie kinderen en Ina voelt zich gelukkig in haar huwelijk. ,, Jan en ik ervaren zelfstandigheid en veiligheid bij elkaar. Ik ervaar het als een sterk huwelijk. En we overbruggen de verschillen. Nou ja, soms ook niet, maar dat is dan pech.” In het verhaal van Ina komt meerdere keren naar voren dat ze zich berust in de situatie waarin ze zit en dat ze houdt van haar man zoals hij is.
Het boek is wat informatief geschreven en de eenheid in de schrijfstijl vond ik niet altijd eenduidig. Ik zal je eerlijk bekennen dat ik blij was dat ik het boek uit had na het lezen van verhalen over misbruik, scheiding en mateloze irritatie. Voor degenen die meer begrip willen hebben voor vrouwen die autistische partner hebben, zou ik dit boek zeker aanraden.
Meer informatie vind je op: https://www.debanier.nl/christelijk-leven/eenzame-vrouwen/
