KLEDINGSPEURNEUS JOSINE

Als vierjarig meisje hupte Josine nog weleens naar haar buurvrouw om Vorsten door te bladeren. ,, Koninklijke mode heeft altijd mijn interesse gehad.” Zo plakte ze plakboeken vol met kleding die royalty’s droegen. In 2003 kwam er een computer in huize Droogendijk, wat Josine de mogelijkheid gaf om online te speuren naar foto’s. Inmiddels runt ze al jaren de succesvolle website Modekoningin Maxima, spreekt ze schrijft ze op diverse plaatsen over mode en heeft ze twee boeken op haar naam staan.

DEADLINE TUSSEN DE WEEËN DOOR

Tijdens haar studie communicatie liep Josine stage bij Blauw Bloed. ,, De sfeer bij Blauw Bloed zou ik omschrijven als warm en gezellig.” Vervolgens heeft ze de opleiding tot modiste en styliste gevolgd. Inmiddels werkt ze als freelancer, waardoor ze haar werk- en gezinsleven goed kan combineren. Waar ze de ene dag tv-opnames heeft, klimt ze de volgende dag in de pen. ,, Ik vind de vrijheid heerlijk, helemaal met drie jonge kinderen in huis. Ik kan bijna elke dag thuis zijn en mijn werk doen op deze manier. Wel heb ik natuurlijk deadlines, maar deze plan ik ruim van tevoren in.” Dat deadlines ook nog weleens kunnen zorgen voor spannende momenten, bleek ook bij Josine. ,, Bij de oudste twee heb ik helemaal geen verlof gehad, toen begon de bevalling van de tweede ineens bij de vijfendertig weken. Tussen de weeën door heb ik toen een artikel geschreven dat ingeleverd moest worden.” Toen haar derde kind op komst was, koos Josine ervoor om verlof op te nemen. ,, Je blijft toch ZZP-er, maar de opdrachtgevers hadden er gelukkig alle begrip voor.”

STIJLICOON VOOR DE REFORMATORISCHE VROUW

Ze kijkt met warmte en liefde terug op het reformatorische nest waar ze uitkomt. ,, Mijn ons thuis waren er niet traditionele man-vrouw patronen. Zo ging mijn moeder klussen en was mijn vader aan het stofzuigen bijvoorbeeld.” Nadat Josine met haar man trouwde, werd ze Protestant. ,, Ik kijk anders naar de leer over verzoening en bekering dan uit de kerk waarin ik gedoopt ben. Als ik op zondag bij mijn ouders ben, ga ik nog gerust mee.” Het stukje meeleven dat Josine dan ervaart, doet haar goed. In haar werk richt ze zich niet alleen op de christelijke wereld, dat zou voor haar alleen belemmerend werken. ,, Soms vind ik het een dilemma hoe ik over de koningin moet spreken wanneer ik bepaalde kleding niet passend vind bijvoorbeeld. Je wilt niet roddelen, maar moet soms wel op zoek gaan naar antwoorden.” Volgens Josine is Máxima een stijlicoon voor reformatorische mensen. ,, Ze draagt veel kleding uit de jaren ’50 en ’60, in lijn met de stijl die Jacky Kennedy had.” Mooie stoffen, chromosoom, klassieke belijningen en niet te spraakmakend. Ze geeft een heel eigen draai aan haar outfits door opvallende hoeden en accessoires te dragen.”

Ze kan uren speuren naar de kleding die Máxima draagt. ,, Een merk dat ze veel draagt is Natan, een merk dat ik inmiddels herken door de shows en de collecties die ik heb gezien.” Voor het andere deel van haar kleding is er inmiddels een heel speurteam van royaltyliefhebbers om Josine heen die zoekt naar de stukken die de koningin draagt. ,, Als ik bijvoorbeeld naar een rode avondjurk aan het zoeken ben, geniet ik ook van de zoektocht op zich. Zo vind ik andere mooie jurken waarbij ik me afvraag van welke materialen ze zijn gemaakt of wat de inspiratiebron geweest zou zijn.” Het is niet alleen Máxima die aan bod komt, ook andere royalty’s houdt Josine nauwlettend in de gaten. ,, Meghan bijvoorbeeld vind ik een sterke persoonlijkheid met een minder goede stijl. Ik vind dat ze mooi gekleed gaat, maar ik vraag me soms af of het geen ‘uniform’ is wat ze draagt. Persoonlijk denk ik dat ze bewust niet zo uitpakt in haar kledingstijl, maar dat ze meer de nadruk wil leggen op haar idealen.”

ACHTER DE DRANGHEKKEN

,, Of ik mijn handen niet meer wil wassen nadat ik Máxima heb gezien? Dat niet hoor! Ik heb haar weleens kort gesproken toen ik haar een cadeautje voor Amalia aanreikte. Het blijft toch een spannend moment om haar te zien, ook al is het maar dertig seconden. Een momentje van adrenaline.” Josine hoopt dit werk nog jaren te kunnen doen. ,, Eerst droomde ik ervan om woordvoerder te zijn bij de politie, maar je mag dan niet in een andere hoedanigheid verschijnen in de media. Dat gaat ‘m dus niet worden voor mij. Wat me daarin fascineert, is dat je als woordvoerder in alle hectiek een boodschap moet doorgeven op een rustige manier.” Als de 29-jarige vrouw nadenkt over wat ze heeft bereikt, is ze tevreden. ,, Ik ben echt een doener, zo wilde ik graag een boek schrijven en daar ben ik gewoon mee begonnen. Ik kreeg een ‘ja’ van de uitgever en het werd een bestseller. ‘Niet dromen maar doen’ is ook mijn motto.”