WE SCHRIJVEN GESCHIEDENIS
We leven in een rare tijd. We zitten er middenin, maar later hebben we het over ‘die Coronatijd’. Met elkaar zijn we geschiedenis aan het schrijven.
Hoe wil jij je deze tijd herinneren, hoe wil jij later terugkijken? Misschien zit je thuis bij je familie en zijn er veel irritaties en is er onrust. Misschien ben je zelf wel ziek geweest of moest je juist doorwerken in de zorg of de supermarkt.
Hoe je er ook bij zit en wat je ook doet, je hebt een keuze. De dingen die om je heen gebeuren en die anderen doen, daar heb je weinig invloed op. Maar wel op je eigen gedachten en handelingen. Blijf je het nieuws kijken en strak volgen? Of kies je ervoor om dit te beperken? Door het af en toe aan anderen te vragen of slechts om de dag de site van de RIVM te bekijken.
Kies je ervoor om je af en toe even terug te trekken, een rondje te wandelen of fietsen of zit je steeds bij de rest van je familie? Soms is een lang toiletbezoek of een boekje lezen op bed al genoeg om even bij te tanken.
Heb je een opgeruimde omgeving of kun je je nergens toe zetten en is alles ontploft? Een huis met minder spullen zorgt al snel voor een rustigere en opgeruimdere uitstraling. En kinderen zijn vaak juist tevreden met weinig.
Hoe je je leven en je huis/kamer inricht heeft invloed op hoe je je voelt. Als je af en toe de stilte opzoekt en zorgt voor een rustige omgeving, dan kun je veel meer hebben. Dan zullen de prikkels je niet zo snel teveel worden.
Misschien denk je nu, maar ik heb een groot gezin of kom uit een groot gezin? Of zijn er andere redenen waarom je denkt dat het bij jou niet mogelijk is. Probeer ook dan in mogelijkheden te denken en bekijk wat wél kan. Heb je ergens in huis een plekje waar je je even terug kan trekken? Kan iemand je helpen met eten voorbereiden of even de baby vasthouden? Laat je helpen, laat toe dat anderen best even wat voor je willen doen. Dan gaat het misschien niet op jouw manier, maar loopt het even anders, maar heb jij wel ademruimte gehad.
En zoek de stilte bij God, die is er altijd. Hoe vol je hoofd en je huis ook zijn, Zijn liefde is groter en bij Hem mag je altijd stil zijn. Jouw gebed, jouw gedachten en woorden kent Hij.
En misschien voel je je ondanks alle keuzes die je voor jezelf maakt toch nog onrustig, bezorgd en moe. Bedenk je dan dat ook dit weer overgaat. Over een paar maanden mogen we elkaar weer knuffelen, mogen we feestjes geven en zal er in de kerken weer muziek klinken. Probeer zolang de muziek in je eigen hart te zoeken.
Wat je ook doet, waar je ook bent, Hij ziet je en je bent waardevol. Hou je taai!
TEKST MARGREET BRONK // BEELD WILLEMIEKE
