ODE AAN OMA

Spectaculaire daden zijn geen voorwaarde om iets van Hem te weerspiegelen. In het boek Kijk ons leven zijn allerlei verhalen van moedige vrouwen te vinden. Ik moet denken aan Susanna Wesley, die in haar eigen gezin liet zien hoe belangrijk stille tijd voor haar was. Met een schort over haar hoofd las ze tussen alle bedrijvigheid door in de Bijbel. Rosa Parks toonde haar moed door op te komen voor achtergestelde mensen in haar land. Elisabeth Elliot zette het werk voort van haar man nadat hij vermoord was. Tussen al deze verhalen vond ik anekdotes over oma’s die wijze lessen meegegeven hebben. Ik werd nieuwsgierig naar jullie verhalen over oma. Tijd om deze oden te delen!

DIENBLAD OP DE ROLLATOR

,, Mijn ouders gingen onverwachts een keertje bij mijn overgrootoma langs om een bakkie te doen. Mijn oma deed graag alles zelf en zo ook de koffie zetten en serveren. Dienblad op de rollator ‘dat kan best’ was het dan. Maar mijn vader lust geen koffie dus zei hij dat hij wel wat anders zou pakken. ‘In de ijskast staat nog wel zo’n pakje drinken’ wees oma. Toen ze allemaal zaten met een koekje en wat drinken zei mijn oma tegen mijn vader: ‘en moet je er ook nog een speentje bij? Echte kerels drinken koffie!’ ”

– Anne Wil van der Waal.

PASSIE VOOR BLOEMEN

,, Als ik aan mijn overgroot oma denk dan kan ik het niet helpen maar dan moet ik lachen. Afgelopen december is ze overleden en wat wordt ze gemist! Toch zijn er ook een heleboel mooie herinneringen die achter zijn gebleven. Ze hield van alles wat met de natuur te maken had en ze had een grote passie voor bloemen. Ze zag altijd het goede in mensen en had een enorm positieve kijk op het leven. Ze was mijn grootste inspiratie en ik zet graag haar passie voort. Dus ik geniet extra van de natuur en haar collectie droogbloemen breid ik uit met die van mij. In de hoop dat als ik later ooit achterkleinkinderen mag hebben ze hetzelfde over mij denken als ik deed over mijn overgroot oma. Vol liefde.”

– Channah van Wolfswinkel.

DICHT TEGEN ELKAAR AAN

,, Mijn zus en ik logeerden bijna elke vakantie wel een keer bij onze oma. Daar hebben we warme herinneringen aan. Liefde omgaf haar en ze leefde dicht bij God, dat zag en voelde je. De Bijbel ging bij elke maaltijd open, even een stukje lezen. We begrepen er niet altijd veel van, maar genoten van haar stem en hielden haar warme, gerimpelde handen vast. En op zondag schoven we in de kerkbanken dicht tegen haar aan. Dan haakten we allebei aan een kant onze arm in oma’s arm. Zo zongen we samen de liederen en haar stem klonk erbovenuit. Als je om je heen keek naar de prachtige glas-in-loodramen kon je blik zomaar even die van oma kruisen en dan kon je rekenen op een knipoog of ze drukte je arm nog even extra tegen zich aan. Geliefd, zo voelde ik me als kleinkind van mijn oma.”

– Marlies Stietsma en Lianne van den Bout in Kijk ons leven.

Benieuwd naar meer verhalen over moedige vrouwen? Lees hier meer over Kijk ons leven. Maandag verschijnt op deze plek mijn ode aan oma.