DE WILDE STILTE

Het boek De wilde stilte is een plaatje om te zien. De prachtige voorkant zorgt ervoor dat je meteen wilt gaan lezen. Het autobiografische verhaal gaat over Raynor en haar man Moth, in een vorig boek (Het zoutpad) schreef Raynor hoe ze hun huis zijn kwijtgeraakt, alleen met een rugzak en een tentje bijna duizend kilometer aflegden van het South West Coast Path en maandenlang leefden aan de wilde en winderige kustlijn van Engeland. Moth had een terminale diagnose, maar tegen elke medische verwachting in lijkt hij in de natuur zijn opgeleefd.

In De wilde stilte beschrijft Raynor hoe het is om verder te gaan na zo’n lange tocht. Ze hebben een huurhuis toegewezen gekregen en Moth heeft een studie opgepakt. Helaas krijgt z’n ziekte nu meer grip op hem en Raynor ziet het met lede ogen gebeuren. Ze verlangt terug naar de tijd dat ze met de natuur doorbrachten. Om de tocht nogmaals te beleven gaat ze haar herinneringen opschrijven.

Raynor Winn heeft een dromerige, poëtische schrijfstijl, met veel aandacht voor de natuur. Tijdens het lezen waande ik me regelmatig echt in Cornwall en kreeg ik ook het verlangen om zelf weer meer de natuur in te trekken. Ik leefde mee met Raynors wanhoop toen ze zag dat het steeds slechter ging met Moth en ik kon me heel goed in haar verplaatsen. Normaal gesproken lukt mij dat niet goed bij non-fictie boeken. Het zoutpad heb ik niet gelezen en daar ben ik nu wel heel nieuwsgierig naar geworden, maar het is goed mogelijk om De wilde stilte los te lezen van dit boek.

Ik herkende de rusteloosheid, het niet goed weten wat je nu moet, nadat ik een zomer als au pair in Engeland had gewerkt

Het is ongelooflijk goed hoe Raynor Winn beschreven heeft hoe het is om je draai weer te vinden nadat je zoiets bizars hebt gedaan. Natuurlijk zal dat ook komen omdat het haar eigen ervaring is, maar het is nog steeds heel goed beschreven. Ik herkende de rusteloosheid, het niet goed weten wat je nu moet, nadat ik een zomer als au pair in Engeland had gewerkt. Andere mensen lijken niet helemaal te begrijpen wat je hebt meegemaakt en het uitleggen is ook lastig. Die gevoelens weet de auteur goed te vangen in het verhaal.

De auteur is niet christelijk en dat vond ik bij sommige stukjes wel jammer, maar het was verder niet storend. De wilde stilte heeft mij nieuwsgierig gemaakt naar Het zoutpad en m’n ‘wanderlust’ aangewakkerd! Benieuwd naar het boek? Neem dan hier een kijkje.

TEKST MIRJAM SCHIPPERS // BEELD NELLEKE VAN DE BERG