‘WIE MOOI IS, IS GOED?’
De titel trok mij erg aan: ‘De psychologie van het uiterlijk.’ In mijn dagelijks leven werk ik 2 dagen per week als Social Worker. Ik spreek dan onder andere jonge en iets oudere vrouwen. Niet ieder van hen heeft een even positief lichaamsbeeld. En dat zie ik niet alleen op mijn werk, maar ook bij vrienden en familie. En dat terwijl ik om mij heen toch echt heel veel mooie vrouwen zie. Zij zien er echt niet allemaal het zelfde uit. Ze hebben verschillende andere vormen, gezichten, tinten en maten (zo tussen de XS en XXL). Maar elk van hen is mooi en uniek op haar eigen manier. Hoe komt het dan toch dat velen dit zelf anders zien? Zou dit dan te maken hebben met de filters op Instagram en de slanke modellen? En hebben mannen hier eigenlijk ook last van?
Met deze vragen in mijn hoofd begon aan het boek ‘Psychologie van ons uiterlijk’ van Liesbeth Woertman. Het boek heeft als ondertitel ‘Hoe ons lichaamsbeeld ontstaat.’ Al snel ontdekte ik dat dit echt een boek van een wetenschapper is. Op elke bladzijde vindt je verschillende verwijzingen naar onderzoeken en het boek staat bomvol feitelijke informatie. Eerlijk gezegd had het van mij net iets verhalender gemogen, dan had het wat makkelijker gelezen. Nu voelde het af en toe aan als een studieboek. Tegelijkertijd maakt dit de inhoud dus wel heel zinvol en gedegen.
Woertman neemt je mee in de ontwikkeling van het lichaamsbeeld. Van baby en kind tot puber en volwassene. In elke fase van het leven onderzoekt ze hoe het lichaamsbeeld zich vormt en wat hierbij helpend of storend is. Hierbij gaat ze ook in op de verschillen tussen jongens en meiden, want die zijn er wel degelijk. Hoe verder je in het boek bent, hoe meer je er achter komt dat de maatschappij van vrouwen veel meer vraagt om mooi te zijn. Voor hen geldt nog meer dan voor mannen: ‘Wie mooi is, is goed’.
Wij willen graag een perfect lichaam hebben. Zo richting het einde van het boek gaat de schrijfster in op de vraag waarom we dat willen. Naast de reden ‘mooi is goed’, noemt ze nog een aantal andere redenen hiervoor. Eén die mij bij blijft is het wegvallen van het grote verhaal. Woertman legt uit dat de vraag ‘Wie ben ik?’ nu veel gesteld wordt, maar vroeger helemaal niet aan de orde was. Toen was het overgrote deel van de mensen religieus en hierin werd de vraag naar betekenis beantwoord. Dat is nu voor veel mensen afgevallen en hierdoor lijkt het lichaam nog enige zekerheid te bieden in een wereld waarin betekenissen niet meer vastliggen.
Ik dacht hier verder over na en kwam tot de volgende conclusie: Hoe mooi is het dan om te beseffen dat wij ons lichaam niet nodig hebben om betekenis te krijgen. We mogen geloven dat we ons lichaam van onze Schepper hebben gekregen. Hier op aarde met veel talenten en schoonheid, maar ook met imperfecties. Die hoeven we echt niet in ons korte leven hier te verhelpen. Dat kunnen we niet. Vertrouw op Het grote verhaal, een toekomstperspectief. Ja, we worden ouder, minder mooi en zullen de perfectie niet behalen. Dat hoeft ook niet, want er komt een moment dat we een volmaakt lichaam zullen hebben. Mooier dan we ons nu ooit voor kunnen stellen!
Hoewel Woertman in haar boek niet laat merken of zij een religieus is, sluit ze in haar conclusie wel af met een prachtige oproep die aansluit bij onze christelijke roeping: “Misschien is de tijd rijp om ons doorgeslagen idee van autonomie en perfectie los te laten, en in zorg en vertrouwen naar elkaar om te zien”.
Psychologie van het uiterlijk – Hoe ons lichaamsbeeld ontstaat. Geschreven door Liesbeth Woertman. Meer informatie? Zie de link hier.
TEKST WILLIENE HELDOORN // BEELD HAIR BY H
