DAAR WAAR WE ELKAAR ONTMOETEN

Sinds kort heb ik een nieuwe fiets. De tochten die we maken, zetten me nog weleens aan tot mijmeren. Soms lijken mijn gedachten over elkaar te buitelen en weet ik niet waar ik beginnen moet. Dan hoop ik dat er goed veel wind staat, zodat de draadjes wegwaaien over de velden, weg uit mijn hoofd. Ook wil het nog weleens zo zijn dat de wind nieuwe ideeën met zich mee lijkt te brengen. Vandaag fiets ik harder dan normaal. Geen mooie ideeën dit keer, maar een emotie vanbinnen waar ik niet trots op ben. Boosheid.

Negatieve gevoelens zijn als een draaikolk waarin je verdwaalt. Deze gevoelens beginnen bij gedachten, definities die we geven aan bepaalde gebeurtenissen. Henri Nouwen schrijft dat het ‘goed kan zijn om die duistere gevoelens even wat aandacht te geven en uit te zoeken waar ze vandaan komen. En dan komt het moment je eroverheen moet stappen, ze achter je moet laten om je weg te vervolgen.’ Gevoelens die geen aandacht krijgen, zullen het huis dat je hart heet niet verlaten. Ze zijn als ongedierte dat onzichtbaar lijkt. Niets is minder waar: ze zullen hun sporen nalaten op ongenodigde momenten. Tijdens mijn studie besteden we aandacht aan vakken die betrekking hebben tot gevoelens, gedachten en alles wat daaromheen zweeft. Nu lachen medestudenten en ik weleens gekscherend over de spreuk ‘het gevoel omarmen wat negatief is tot je de angel eruit kan halen.’ De regel die we naar elkaar roepen met een glimlach, blijkt pijnlijk waar. Want waar begint die boze borrel?

Mijn thema van vandaag is ‘onrecht’. Maar wat is recht? Er staan wetboeken mee vol, maar als het gaat om wat een ander zegt of hoe een ander iets beleeft, wat is dan waarheid? Zijn veel van onze gedachten en daden niet krom na de zondeval? Juist in woorden kan de gebrokenheid van de wereld me doorboren, als een pijl die doel treft. Als het gaat om het betrekkingsniveau van de waarheid, is deze zo vloeibaar als een kop thee. Houd je gedachten even bij die kop thee, waarmee ik probeer te illustreren wat dat betrekkingsniveau inhoudt. Als ik een kop inschenk, drink ik deze zo snel mogelijk op. Anders drink ik een kop slappe, lauwe thee in mijn beleving. Voor een ander betekent mijn definitie van ‘lauw’ juist ‘lekker warm en niet te heet’. De waarheid wordt dus voor een groot gedeelte gevormd door hoe we deze beleven. Wanneer ik mij dit realiseer, kan ik de beleving van de ander laten waar deze hoort. Ook al strookt deze niet met mijn gedachte over wat werkelijkheid inhoudt.

Hoe verder ik fiets, hoe kleiner de borrel wordt. De waarheid is als een rode lijn, waar we omheen dansen op de hoogte waarvan wij denken dat het de juiste is. Of dat daadwerkelijk de werkelijkheid is? Het is de kunst om verder te kijken dan dat en elkaar te ontmoeten op het gebied rondom de rode lijn die we ‘waarheid’ noemen. Om afte sluiten met de woorden van Jelaluddin Rumi:’Voorbij ideeën van goed en kwaad is er een land. Daar zal ik je ontmoeten.’

BEELD B&B DE KOORNZAK, MIDDELBURG, MEMORIES BY MARLEEN // TEKST HANNA KATER