STILTE IN MIJN HART

Verlang jij soms ook zo naar stilte en vrede in je hart? Momenten dat alles goed lijkt en er geen zorgen woeden in je binnenste? Dan ben je niet de enige. Ik zoek ernaar, elke dag weer opnieuw. Elisabeth Elliot schrijft over het geruste hart van Jezus: ‘Niemand van ons bezit een hart dat zo volmaakt gerust is, want niemand leeft zo dichtbij God, maar we kunnen iedere dag een beetje meer leren van hetgeen Jezus bezat; een schrijver noemde dat de achteloosheid van iemand die vertrouwt dat God aan zijn zijde is.’

Leven uit genade geeft een hart dat vertrouwt. De goede Gever schenkt ons niet alleen voorspoed,  maar wat Hem het beste dunkt. Hierover schrijft Lina Sandell:

‘Hij Wiens hart mateloos goed is,

geeft ons iedere dag wat Hem het beste dunkt,

liefdevol ons deel van pijn en vreugde,

van moeite, vermengd met vrede en rust.’

SOEVEREIN

Vrede is één van de thema’s uit het boek Stilte in mijn hart, dat bestaat uit een verzameling brieven van Elisabeth Elliot. Deze christelijke auteur (1926-2015) bracht twee jaar door bij stamleden die haar man Jim Elliot vermoorden. Toen ze weer terugkeerde naar de Verenigde Staten, schreef ze een aantal boeken en was ze spreker. Net als andere boeken die ik lees, zeef ik het goede wat ik wil onthouden. De woorden die niet op mijn zeef blijven liggen, zijn de adviezen van Elisabeth op het gebied van opvoeding. Ze schrijft positief over het effect van een pak slaag op z’n tijd, waar ik persoonlijk mijn vraagtekens bij zet.

Wat duidelijk in het boek naar voren komt, is de almacht van God. Hij, Die elk wezen schiep in de baarmoeder (Psalm 139), is soeverein. ‘Wat de rups het eind van de wereld noemt, noemt de Schepper een vlinder.’ God meet niet met de maatstaven die hier op aarde lijken te gelden. Het citaat van Joni Eareckson Tada dat Elisabeth in één van haar brieven noemde, maakt even stil. ‘Mensen met een handicap zijn de best zichtbare hulpmiddelen van God om te tonen wie Hij werkelijk is. Zijn kracht is het best zichtbaar in zwakheid. En wie is naar wereldse maatstaven nu zwakker dan de verstandelijk of lichamelijk gehandicapten? Terwijl de wereld toekijkt, houden deze mensen vol in het leven. Ze hebben Hem lief en vertrouwen en vertrouwen en gehoorzamen Hem. Uiteindelijk zal de wereld moeten erkennen: ‘’Wat moet hun God groot zijn om tot een dergelijke loyaliteit te inspireren.’’ ’

WAT ALS HET GOED KOMT?

Wij mensen zijn fantasierijk, ook als het gaat om scenario’s die beginnen met ‘wat als..’ Wat als het goed komt? Deze vraag stel ik mezelf liever in het vervolg voor ik aan de haal ga met van alles wat  mis kan gaan. Het geloof leert overgeven aan Hem die alles in Zijn handen heeft. Elisabeth Elliot schrijft treffend: ‘De meeste pijn die we lijden is niet die van het lijden zelf, maar van ons koppige verzet ertegen, ons resolute vasthouden aan onze onafhankelijkheid.’ Waar we als christenen soms wat huiverig zijn met het plukken van de dag, brengt dit juist ook vertrouwen. ‘Vandaag is van mij. Met morgen heb ik niets te maken. Als ik angstig in de mist van de toekomst tuur, bederf ik mijn geestelijke ogen, zodat ik niet meer helder kan zien wat er nu van me verwacht wordt.’ Zien op Hem vraagt omhoog kijken in plaats van turen naar beneden. Een goede vriendin van Elisabeth gaf haar eens een advies mee waar ik graag mee afsluit: ‘Probeer eens veertien dagen niet te klagen.’

Meer informatie over het boek kan je hier vinden.

TEKST HANNA KATER // BEELD MARILYNN VELDHUISEN