VERSTOORD VERLANGEN

Toen ik onlangs over de snelweg zoefde, hoorde ik een uitspraak op de radio die bleef hangen. ,,Een crisis betekent óf dat je overwonnen hebt, óf dat je opgegeven hebt.” Een crisis wordt ook wel omschreven als een ‘zware noodsituatie waarbij het functioneren van een stelsel (van welke aard dan ook) ernstig verstoord raakt. Wat heeft de pandemie met de liefde, het verlangen en relaties gedaan? Daarover gaat het nieuwe boek van Corine Koole.

Als ik de naam van Corine Koole voorbij zie komen, is mijn interesse gewekt. Deze journalist houdt zich namelijk al jaren bezig met de liefde ,een onderwerp dat nooit verveelt. De podcast waarin ze geliefden interviewde, luisterde ik me veel genoegen. De podcast stopte, maar er kwam wel een boek: Verstoord Verlangen. Aan de hand van diverse thema’s die verwant zijn aan de liefde deelt de auteur verhalen van mensen die ze sprak.

WIJ EN ZIJ

De auteur schrijft: ,,Eén ding weet ik zeker: als je de omstandigheden waarin liefdesrelaties zijn geworteld zo ingrijpend wijzigt, kan het niet anders dan dat de liefde mee verandert, eronder lijdt.” De corrigerende buitenwereld is naast de intimiteit van een relatie van groot belang. Als ‘wij’ ga je op bezoek bij familie, collega’s en vrienden. Floor (31): ,,Hoe kan je een compleet beeld van iemand vormen als je altijd met zijn tweeën bent? Als je of thuis bij de een of thuis bij de ander bent? Door samen op de bank een film te kijken of over boeken te praten, zal je nooit weten hoe iemand in de wereld staat. Dat ontdek je alleen door regelmatig in het gezelschap van anderen te zijn.” Herinner je de nog de eerste keer dat je op bezoek ging bij vrienden? Dat ze vroegen hoe laat ‘jullie’ kwamen? Als je net samen bent, klinkt dat ‘jullie’ als muziek in de oren. Je beseft dat je geen eenheid meer bent, maar dat je sámen bent. Een gegeven dat benadrukt wordt als je samen op bezoek gaat bij anderen. ,,Dát is hoe een liefde zich verankert en, belangrijker, verankerd blijft: dankzij en in de verhouding tot de buitenwereld.” Ten tijde van de pandemie was en is het best een uitdaging om anderen te zien. Uiteten is een hele onderneming, ‘coronaproof’ buiten zitten deed je nu ook bepaald niet in de winter en de anderhalve meter maakt spontaan contact net wat houteriger hier en daar. We weten dat het nodig is, dat er mensen zijn die veel zwaarder te lijden hebben in deze crisis. Toch laat het ons niet onbewogen; niet voor niets heet deze pandemie een humanitaire crisis. ,,Alles wat we dachten te kunnen bepalen – gebieden in ons leven waar we nooit eerder inmenging van anderen hebben geduld – wordt openbaar bezit en van bovenaf bepaald.”

ZUURSTOF

Hoe heerlijk is het als je thuiskomt na een lange dag werken bij de mensen van wie je houdt? Dat je kan vertellen over de verspreking tijdens een vergadering, de opkomende zon tijdens je fietsrit of de verhalen op de radio die je onderweg in de file hoorde? Wanneer we delen wat we hebben meegemaakt, wordt het wij-gevoel weer versterkt. Je leert elkaar nog beter kennen. ,,Weggaan werkt op de een of andere manier zuiverend, zet de teller van het zorgen en het aan duizend dingen tegelijk moeten denken weer op nul. Weggaan en terugkomen zijn als een reset. (…) Liefdesrelaties zijn gebaat bij regelmaat en rituelen én hebben zuurstof nodig.’’

DE TREIN MISSEN

Misschien herken je de situaties die hierboven geschetst worden. Vonden jij en je partner het soms saai om weer een ommetje te gaan wandelen. Verlangden jullie naar een terras vol vrienden en borrelhapjes. Of misschien herken je het wel helemaal niet en wens je dat je zou herkennen hoe het is om de pandemie met een geliefde door te brengen. ,,Corona maakt van happy singles weer alleenstaanden.’’ Zoals Froukje in het boek zegt: ,,De vrolijkheid is eraf. De nadruk van single zijn is op de nadelen komen te liggen. Bij singles merk je vertwijfeling. We staan onder druk. Ga ik nog iemand vinden in de liefde?”

In deze grote humanitaire crisis die pijn, verdriet en schittering heeft meegebracht, komt de vraag van de radio nadrukkelijk naar voren. Hebben we overwonnen of opgegeven? Blijven we zoeken naar de schitteringen van de dag, ook in de beperkingen of hebben we oog voor dat wat we kwijt zijn? ,,Ja, de veerkracht van mensen is groot, en ja, de liefde zal altijd blijven schitteren.’’

Meer informatie over het boek kan je hier vinden.

TEKST HANNA KATER // BEELD JOYFUL LINES