VAN KLACHT NAAR DAADKRACHT
Het weer is te nat, de wekker gaat te vroeg en het jurkje staat minder leuk dan ik van tevoren gehoopt had. Niet klagen maar dragen, dat lijk ik nog weleens te vergeten. Vandaag wil ik een verhaal uit Richteren met je delen over een vrouw die genoeg te klagen kon hebben, maar geen klacht over haar lippen liet gaan.
Heb je ooit genoemd van Achsa? De naam die deze vrouw droeg betekent ‘mooie enkelband of juweel’. Ik lees haar verhaal in Richteren 1, waar ze uitgehuwelijkt wordt door haar vader Kaleb. Zijn naam betekent ‘met heel mijn hart’. Kaleb is opperbevelhebber, die ten einde raad is. Daarom neemt hij een bijzonder besluit: hij geeft zijn dochter en de stad Debir cadeau als prijs voor de overwinning. Als Othniël de overwinning claimt, houdt Kaleb zijn belofte. Achsa mag met hem trouwen.
Een dochter als prijs voor victorie. Ik kan me er niks bij voorstellen vandaag. Welke vader zou zijn dochter nu weggeven? In de tijd van de Bijbel was dit idee helemaal niet zo verwerpelijk. Kijk nog eens naar de betekenis van de naam die Kaleb draagt. Met heel mijn hart. Hij was een godvrezende man, die zich aan God vasthield met heel zijn hart. Ook in deze keuze die hij maakte. Ooit ging hij als één van de verspieders het beloofde land in, nu geeft hij zijn eigen dochter weg. Uit de naam die Achsa draagt, blijkt haar waarde. Misschien denk je wel: wie noemt zijn kind nu naar een enkelband? Een juweel is nog goed te begrijpen, maar een enkelband? Ook dit gegeven vraagt om uitleg. In het toenmalige Midden-Oosten had een enkelband de betekenis van volgzaamheid en bereidwilligheid. De enkelband als teken van Gods wegen willen gaan. Als Achsa uitgehuwelijkt wordt, horen we geen protest van haar. Ze is ervan overtuigd dat haar vader de juiste beslissing neemt. Wat kunnen we van deze geschiedenis leren? Ook al is uithuwelijken niet meer aan de orde in onze tijd en cultuur, Achsa klaagde niet. Ze vertrouwde op de weg die voor haar geopend wordt.
Samen met Othniël krijgt ze de stad Debir toegewezen, een droog Zuiderland. Is dat nu een cadeau om je over te verheugen? Denk eens aan de stekende zon, de warme winden en de barre zandvlakten. Er stond geen villa klaar die het stel zou beschutten tegen dit alles. Achsa besluit aan haar man te vragen of hij haar vader kan verzoeken om een beter stuk land. Othniël, rechter in spé, reageert niet op haar verzoek. Hij wachtte eerst tot hij Kaleb ziet voor hij hier iets over zegt. Gearriveerd laat hij de zaak eerst aan Achsa over, die hierover het gesprek aangaat met haar vader. Nadat ze van haar ezel afstijgt, loopt ze naar Kaleb. Ze vraagt hem om waterbronnen. Wordt haar vader nu boos? Zeker niet, hij zegent haar huwelijk met waterbronnen.
We krijgen als mens de opdracht om een voorbeeld te nemen aan Achsa. In ons leven komen we elke keer weer onvruchtbaar land tegen. Een studie die niet op wil schieten, een relatie met de nodige hobbels of een opvoeding waarin we onszelf teleurstellen. Elk nieuw werk, elke nieuwe omgeving, elke nieuwe relatie, is niet vruchtbare grond. We mogen ermee aan de slag en om wijsheid vragen als we het gaan bewerken. Onze relaties, werk en alles wat ons bezighoudt moet eerst een regenbui vol wijsheid ontvangen om tot vruchtbare grond te worden. Deze wijsheid mogen we leren van Hem die de wijsheid geschapen heeft.
Dit artikel is geschreven n.a.v. hoofdstuk 11 uit Het Hebreeuwse koninkrijk van God, geschreven door Getruud Bakker. Hierin leert ze de lezer met een Hebreeuwse bril naar Bijbelteksten te kijken.
TEKST HANNA KATER // BEELD MARAGRAPHY
