RECENSIE: DE GOLF

Auteur

Franca Treur brak door met haar debuut Dorsvloer vol confetti. Ze studeerde Nederlands en literatuurwetenschap in Leiden. Inmiddels heeft de auteur meerdere titels op haar naam en schrijft ze columns en woont ze in Amsterdam. Ze mist haar Zeeuwse geboortegrond nog weleens. ,,Qua geuren kan er niets op tegen het platteland. Zelfs de geur van mest kan ik missen.”

In het kort

Bruno, vader van baby Oliver en man van Loes, heeft een woonboot gekocht. Hij maakt zich immers zorgen over het klimaat. Ooit was hij een gerenommeerd schrijver, maar inmiddels heeft hij al een tijd niet meer geschreven. Loes is op haar beurt juist druk met haar werk op de universiteit, waar ze hoopt op promotie. Een student van Loes komt een tijdje bij het stel wonen.

Thema

Het boekje is een gebaseerd op krantenstukjes, op een subtiele manier schrijft Treur over het heden. Hierbij komen thema’s als klimaat, racisme en de dynamiek binnen een relatie aan bod. Daarnaast laat dit verhaal een egoïstisch karakter zien, dat vooral aan het worstelen is met zichzelf en de mensen om hem heen.

Kenmerkend citaat

,,Hij verafschuwt elke vorm van egoïsme, en hij weet heel goed dat hij voor een paar vormen niet zo ver weg hoeft om ze te vinden.’’

Waarom zou je het boek wel lezen?

Het is een dun boekje, dat ik binnen een avond uit had. Daarnaast heeft de auteur de gave om op een alledaagse manier grote thema’s aan te snijden.

Waarom zou je het boek niet lezen?

Dat het boekje als een sneltrein leest, zorgt ervoor dat karakters ook wat schaars omschreven worden. Hierdoor mist het verhaal zijn diepte wat mij betreft. Een misser als ik dit verhaal vergelijk met de schrijfkunsten die de auteur laat zien in bijvoorbeeld haar roman Hoor nu mijn stem.

Meer informatie over het boek kan je hier vinden.

TEKST HANNA KATER // BEELD ROZEMARIJN KUNST