DURF TE LEVEN MET DE DAG

Het ochtendgloren breekt door, een nieuwe dag vol beloften. Mijn voeten op de trappers, handen aan het stuur. Ik steek over, een autobestuurder blijkt hetzelfde van plan. We remmen. Opgelucht haal ik adem, ik kan mijn weg vervolgen. 

Een mensenleven is samen te vatten in één woord: vergankelijk. De weken rijgen zich aaneen, de maanden ketenen zich vast en de jaren vliegen voorbij. Ook dit jaar ligt weer bijna achter ons. Soms zijn er momenten waarop we worden geconfronteerd met onze vergankelijkheid, met de gift van het leven. Tomás Halik, o.a. filosoof en priester, schrijft: ‘De jeugd eindigt op het moment dat we de oorspronkelijke illusie verliezen dat we onsterfelijk zijn.’ Volgens Annemarie Heijningen-van Steenbergen wint het leven aan diepte en vreugde wanneer we de dood met al zijn facetten onder ogen durven te zien. Ze schreef een boek over dit thema, wat de prachtige titel Durf te leven met de dag draagt. Nu zal je denken: een boek over de dood? Zal dat niet wat zwaarmoedig zijn? Hoewel het thema zwaar is, heeft Annemarie de gave om dit op een lichte manier over te brengen, niet voorbijgaand aan de realiteit en rauwheid van de dood. 

Zoals je hebt geleefd, sterf je doorgaans ook

De dood zet ons voor de vraag: hoe wil ik worden herinnerd? Annemarie schrijft over haar besef van de dood: ,,Ik denk dat het rond mijn dertigste begonnen is, die groeiende bewustwording van mijn eigen sterfelijkheid. Het is geen angst, meer een nuchtere constatering: ik ben een vergankelijk wezen en tussen de bedrijven van dit lieve leven door bereid ik me voor op het moment dat ik zal gaan.’’ In haar boek pleit ze voor een gedegen voorbereiding wat betreft de regelzaken. Net als bij een bruiloft vraagt een begrafenis om praktische beslissingen, besluiten die je van tevoren vast kan leggen voor je dierbaren. 

De dood is de deur naar het eeuwige leven, waar we niet meer hoeven te wachten of te vrezen. Of vrees je juist voor de dood? Tim Keller schrijft: ,,Christus doet alles voor je, of niets. Je kunt genade niet met verdienste combineren.’’ Als we mogen sterven als kind van God, draagt de dood glorie in zich mee. Na ons overlijden worden we als zaad in de aarde gezaaid, zo schrijft Annemarie. ,,Zaad kan pas herboren worden als het in de grond wordt gestopt en sterft.’ In Johannes 12:24 lezen we de woorden van Jezus: ‘Als de tarwekorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft hij alleen, maar als hij sterft, draagt hij veel vrucht.’ In het lied Sterven in de grond vertolkt Jedi Noordergraaf dit: 

Mijn geld, mijn huis,

mijn aanzien leg ik in uw hand.

Mijn trots, mijn reputatie leg ik in uw hand.

Mijn angsten en mijn zorgen leg ik in uw hand.

Bij U ben ik geborgen.

God zegt: laat je leven los

Hij ziet de tranen in je ogen staan

Hij belooft een rijke oogst

vertrouw op hem om door te blijven gaan

Zaad moet sterven in de grond en komt tot leven.

Stervend in de grond.

In onze vergankelijkheid mogen we schuilen bij onze hemelse Vader. In sterven, rouwen, verliezen én leven. 
Meer informatie over het boek kan je hier vinden.

TEKST HANNA JONGEJAN-KATER // BEELD KAROLINA GRABOWSKA