MIJN LAND MIJN BLOED

Volgens Eline Rosenthal lijkt Tel Aviv in niets op Jeruzalem. De stad wordt niet gekenmerkt door historische plekken en klinkers op de weg, maar door vervallen gebouwen afgewisseld door hypermoderne kantoortorens. Het verhaal in haar boek ‘Mijn land mijn bloed’ speelt hier af, waarbij het Israëlisch-Palestijnse conflict centraal staat.

In het boek lopen drie verhaallijnen door elkaar, dat zich afspeelt in 2015. De Palestijnse Wael werkt illegaal in de bouw in Tel Aviv. Hij verlangt ernaar om te trouwen met zijn verloofde, maar eerst moet hij zijn huis in Bethlehem af zijn. Zijn broer Mazen is vermoord door een Israëlische militair. Daarnaast tekent Rosenthal het verhaal op van de Israëlische Yahav, een felle dame die strijdt voor haar linkse idealen. Na een verbroken relatie gaat ze weer bij haar ouders wonen. Haar tweelingbroer krijgt een relatie met de Nederlandse Nienke, die aanvankelijk naar Israël kwam om vrijwilligerswerk te doen. Ze heeft veel affiniteit met het land en de cultuur.

Vergelding of vergeving?

Amer, de neef van Wael, voelt een diep verdriet over de moord van Mazen. Als vergelding voor de dood pleegt hij een aanslag. Na deze gebeurtenis slaat Wael op de vlucht, bang om ontdekt te worden. Hij komt in aanraking met het Evangelie van vrije genade. Dit druist helemaal in tegen de waarden van de Islam, dus in het begin verzet hij zich hevig. Tot het Woord kracht doet in Zijn leven. ‘Tot geen van alle leden van zijn geheime boekenfamilie voelde hij zich zo aangetrokken als tot dit familielid.’

Yahav stort in wanneer ze geconfronteerd wordt met haar verleden. In plaats van zich af te zetten, sluit ze zich af van de buitenwereld. Op haar schouders ligt een grote schuld waar ze onder gebukt lijkt te gaan. Helemaal wanneer ze haar verleden recht in de ogen aankijkt.

Het lelijke in de ogen kijken

Nienke verblijft in een verzorgingstehuis, waar ze vrijwilligerswerk doet. Ze wordt uitgenodigd om met één van de bewoners sjabbat te vieren. Op vrijdagavond leggen de Joden hun werk neer om te reflecteren op dat wat echt belangrijk is. Victor, de oude man, noemt het voorbeeld van Mozes. Het geloof in God maakte dat de zee spleet. ”Heb jij een zee die je nog moet splijten?’ vroeg hij zacht.’

Als ik de ontwikkelingen van de hoofdpersonen zou beschrijven, geef ik teveel bloot van het verhaal. Laat ik je vertellen wat dit boek me geleerd heeft. Door de gesprekken die de hoofdpersonen leer ik niet alleen meer begrip te hebben voor de situatie in Israël, maar ook thema’s als vergeving, geloof en angst komen aan de orde. Zoals het gesprek dat Wael heeft met een vriendin. Ze zegt: ‘Ik wil me inzetten voor wat mooi is, zodat het lelijke zich niet in me zal kunnen nestelen. Daarvoor moet ik het lelijke wel in de ogen kijken, zodat ik het zal kunnen herkennen.’

‘Mijn land mijn bloed’ is een indrukwekkend verhaal waarbij het Israëlisch-Palestijnse conflict vanuit meerdere perspectieven belicht wordt. Daarnaast vertelt het verhaal op een indringende manier de kracht van vergeving.

Hier kan je meer informatie vinden over het boek.