ELK HUIS HEEFT ZIJN KRUIS

Het boek “De buurtbarbecue” geeft een kijkje achter de voordeur van verschillende huizen in een straat zoals we die in veel dorpen of steden tegen zouden komen. Echter is er achter elke voordeur iets wat de buren niet zouden kunnen bedenken of raden.

“Thuis vonden ze een envelop op de mat, een witte envelop, zonder postzegel.” “Een buurtbarbecue, (…) “Op het pleintje voor nummer 8.” “Met hoeveel personen hopen jullie te komen?” 

Tijdens het lezen van dit boek moest ik sterk denken aan het spreekwoord: “Elk huis heeft zijn kruis, elk hart heeft zijn smart” Dit boek brengt ons midden in de realiteit van onze straat. De buren, kinderen en mensen verderop in de straat zien ons en hebben ongetwijfeld een mening over ons gevormd en over hen. Welke mening hebben ze over ons gevormd? Hoe kijken wij aan tegen onze buren? Zien de mensen uit de buurt aan ons dat wij christen zijn? Graag wil ik een wandeling met je maken door een straat die je misschien wel kent, wandel je mee? 

“Elk huis heeft zijn kruis, elk hart heeft zijn smart” Dit boek brengt ons midden in de realiteit van onze straat.

We nemen een kijkje achter de voordeur van nummer 1. De mening van de buren over de mensen achter deze voordeur is duidelijk; deze buren hebben het gemaakt. Voor het oog gaat het hen voor de wind, een camper voor de deur, een succesvolle studerende zoon en een fijn huwelijk, echte levensgenieters. Toch is deze buitenkant slechts vorm. Want hoe succesvol is deze studerende zoon eigenlijk?  

We wandelen verder door de straat en staan stil voor nummer 7. Hier woont een jong, opgroeiend gezin. De buurman van nummer 5 weet het, zo vertelt hij me, deze mensen zijn christelijk. Hij hoort ze regelmatig zingen. Soms gaat hij dan stiekem buiten zitten om naar deze heldere kinderstemmen te luisteren. De klanken ergeren en ontroeren hem tegelijk, deze buren hebben iets wat hij niet heeft. Toch koestert hij de klanken. Hij heeft allang gezien dat de buurman niet dom is. Als hij langsloopt en terloops een blik in hun boekenkast werpt probeert hij altijd een andere titel te lezen van die theologische werken. Soms bedenkt hij zich waarom een intelligente zoals de buurman zo gelovig kon zijn, onbegrijpelijk. Waarschijnlijk was hij gehersenspoeld als kind. Zijn Anna had dit anders gewild, ‘vrijheid’ was haar motto. Zijn Anna was graag naar de barbecue gegaan maar hij… Voor hoeveel personen zou hij zich nu opgeven? 

We wandelen stevig door. De zon laat zich ondertussen voorzichtig zien. We komen tot stilstand voor nummer 13. In dit huis woont Sara. Vaak eet ze stilletjes haar eten op, vader en moeder praten immers toch met Robert en Laurens. Nu zien we Sara achter haar bureau zitten. Ze tekent een prachtige tekening. Voor wie? Voor de buurman. Haar vader wil niet dat ze veel tekent, ze moet haar tijd nuttiger besteden, aan schoolwerk. Toch kan Sara het niet laten. Wat zou ze graag bij de buurman wonen, of bij de ouders van haar vriendinnetje Maartje, die zijn niet zo streng. Thuis heeft ze vaak het idee dat ze er niet toe doet en dat alles over haar hoofd heen beslist wordt. Pas had haar moeder het over een barbecue. Daarom zat ze nu te tekenen, de buurman van nummer 11 zou zeker komen, ze wilde aan hem haar tekening geven. 

Hoe kijken wij tegen de mensen uit onze buurt aan? Hebben we oog voor elkaar?

Dan komen we aan bij het laatste huis uit de straat, nummer 19. Op dit nummer woont Merel. Ook Merel heeft een enveloppe ontvangen. Stil heeft ze de uitnodiging gelezen. Dan gaat ze op weg naar haar afspraak. We lopen een stukje met haar mee. Onderweg lopen we langs de buren van nummer 17. De buurvrouw zit voor het raam, zoals bijna altijd de schort dragend met rode besjes. Daarna komen we langs Ellen, die in de wacht staat om haar bloed te geven aan haar doodzieke broer, wat cijfert deze vrouw zich weg. Bijna struikelen we over Sara, ze tekent een regenboog op de stoep. Als we langs nummer 9 wandelen zien we Lotte, Lotte die geen kinderen kan krijgen maar zo krachtig in het leven staat. We versnellen onze pas en komen langs nummer 7, de boekenkastman.  Bij nummer 5 staat een rolstoel buiten en bij nummer 3 staat de camper op de hoek. Allemaal succesvolle mensen, maar hoe gelukkig zijn ze eigenlijk?  

Door dit boek te lezen mogen we een kijkje nemen in het alledaagse leven van mensen uit onze straat. Zo op het oog lijkt het achter al de voordeuren op orde te zijn, maar dit blijkt slechts schijn. De straat die we in dit boek doorwandelen is een gewone straat, waar van alles gebeurd en waar de mensen op elkaar letten. Ook in onze straten gaat het er zo aan toe. Bewust of onbewust doen wij hier zelf ook aan mee. Toch is er ook een keerzijde. Staan wij er wel eens bij stil dat de mensen op ons zien en soms een heel ander beeld van ons gevormd hebben? Soms komt dit beeld naadloos overeen met de werkelijkheid, soms is het slechts uiterlijke vorm. Hoe kijken wij tegen de mensen uit onze buurt aan? Hebben we oog voor elkaar? Denk daarbij ook eens aan die man, vrouw of dat kind in de straat wat het voor het oog goed voor elkaar lijkt te hebben!   

Meer informatie over dit boek is te vinden op: https://www.debanier.nl/posts/de-buurtbarbecue