PORTRET VAN EEN HUWELIJK
Zij is wilskrachtig, hij gepantserd gevoelig. Wanneer hij haar voor het eerst ziet, is hij verkocht. ”Was wist hij van haar, behalve dat ze al maanden elke andere gedachte uit zijn hoofd verdreef? Hij wist dat ze zich bitter voor haar vader schaamde, een dronkenlap met een scheurende, tuberculeuze hoest. Dat ze urenlang kon lopen zonder moe te worden. Dat ze van de goede dingen des levens hield, snel oordeelde, een heel sterke wil bezat, een hekel aan twijfel en dubbelzinnigheid had en haar woorden gewicht wist te geven.”
Op een intieme en ontroerende manier beschrijft Kathy Page het huwelijk van Harry en Evelyn. Zijn liefde voor poëzie geeft hem kracht wanneer hij zich in de jaren ’40 dient in het Britse leger, waar gevochten wordt tegen de Duitsers en Italianen in Afrika. Hun prille huwelijk wordt op de proef gesteld wanneer Evelyn thuis de zorg heeft voor Lillian en Harry aan het front dient. Ze schrijven elkaar, maar de brieven vervreemden meer en meer. Als hij terugkomt, staat een nieuw begin te wachten. ”Liever stelde hij zich open voor alles wat komen zou nu ze aan iets begonnen wat je bijna een nieuw huwelijk kon noemen: ditmaal echt, een dagelijkse werkelijkheid in plaats van af en toe een koortsachtige week waarin ze de schade probeerden in te halen, gevolgd door een stroom brieven – hij zou blij toe zijn als hij er nooit meer een hoefde te schrijven.”
Evelyn voelt een diepe woede naar haar ouders. Naar haar moeder die weerloos was, toegeven naar haar vader. Hij dronk en veranderde niet. Rauw wordt beschreven hoe hun relatie zich ontwikkelt. ”Hij had nooit verwacht dat ze zo zouden worden. Maar als je echt samenleeft, leer je snel. Hoe laatdunkend hij soms kan doen. Hoe gevoelig Evelyn daarvoor is, en ook voor kritiek en gebrek aan respect, echt of alleen zo gevoeld. En hoe ze zich met hand en tand verdedigt als ze beledigd is. Hoe lief maar ook hoe vals ze kan zijn.”
Nadat Harry jarenlang had gewerkt heeft, wordt hun droom werkelijkheid. Een groot, fatsoenlijk huis. Maakt de vervulling van dit verlangen hen echt gelukkig? Of worden ze gedreven door een sluimerend melancholie, waarbij ze vast lijken te zitten in hun karakter? ”Hij had voor haar gekozen en daar stond hij nog steeds achter. Zijn liefde voor haar was iets geworden wat hij niet meer begreep, al wist hij wel hoe groot en diep die was; hij wist dat zijn wezen grotendeels daaruit bestond.”
‘Al onze jaren’ is een portret van een huwelijk in de verschillende seizoenen van het leven. De diepe liefde van Harry kijkt verder dan gedrag; hij verdraagt. Dat maakt dat dit verhaal beklijft.
