Schrijfsels

TOEGEWIJD LEVEN TOT GODS EER

‘Er wordt weleens gezegd dat je dingen moet loslaten, maar dit betekent volgens mij niet dat het dan geen worsteling meer is in je leven. Je mag aankloppen én het in Zijn hand leggen.’ Met een beker koffie in de hand wandelen Sara-Maria Smit en ik door het park in Woerden. 

We vinden een bankje dat uitkijkt op een moestuin, waar we spreken over leven toegewijd leven, loutering en snoeien. 

Frances Ridley Havergal schreef het lied ‘Neem mijn leven, laat het HEER.’ Hierover gaat haar boek ‘Toegewijd leven’. Wat zegt dit lied jou persoonlijk? 

‘Ik zing het lied als troost. Het laat me zien dat er perspectief is; dat alles meewerkt ten goede voor degenen die in Hem geloven. Ik heb weleens depressieve periodes gekend in mijn leven. Als ik zing ‘neem mijn leven’, dringt het hernieuwde besef in mij door dat ik voor Hem wil leven. Dat geeft een innerlijke rust die ik niet beschrijven kan. Ik hoef niets anders te doen dan Hem te volgen. Wanneer ik niet weet wat Zijn wil is, zoek ik dat in het Woord. Hij weet ook van mijn vragen af, dus die mag ik ook in Zijn handen leggen. Op een gegeven moment krijg ik rust in de wetenschap dat het bekend is voor God dat ik zoek naar de waarheid. In de geschiedenis van de Emmaüsgangers staat dat hun ogen gesloten bleven, waardoor ze Jezus niet herkenden. Ik kan mezelf soms ook de vraag stellen of ik wel het juiste doe, of ik op het goede spoor zit. Van jongs af aan heb ik Jezus willen volgen in mijn leven, waarbij ik Zijn Woord bestudeerde. Hoe meer je de Bijbel bestudeert, hoe meer je de Bijbel wilt lezen. Door de studie Hebreeuws die ik volg, heb ik gezien wat een meesterwerk de Bijbel is. Zowel literair als wetenschappelijk. Zelfs seculiere leraren zeggen dat de Bijbel de literatuur der literatuur is. Ik noem het zelf wel schatgraven; je kan steeds dieper gaan, alles is met elkaar verbonden. In Psalm 103 staat bijvoorbeeld dat de bloem verdort en afvalt, maar dat Gods Woord eeuwig stand houdt. Het Hebreeuwse woord dat voor afvallen, verwelken gebruikt wordt, betekent ook sneuvelen. Standhouden is hetzelfde als oprichten uit de dood. De bloem valt, maar Zijn Woord houdt ook stand, staat op.’ 

Hij weet ook van mijn vragen af, dus die mag ik ook in Zijn handen leggen.

Zijn er ook momenten dat je merkt dat de inhoud van het lied verflauwt in je leven? 

‘Als het verflauwt, moet ik er denk ik opnieuw op gewezen worden. Ik heb de woorden juist nodig, want ik heb uit mezelf geen groot verlangen naar het leven. Wanneer ik op Bijbelkring zit en we hebben het over verwachting naar Zijn komst, hoor ik anderen wel zeggen dat ze nog zo vast zitten aan het leven. Dat gevoel herken ik niet, ik wil soms liever dat Hij mij bij Zich neemt. Ik wil toegewijd leven omdat dit de enige reden is dat ik leef. Een blijmoedig christen zijn is bij tijden een opdracht voor me.’ 

Frances schrijft: ‘We zullen soms behoorlijk schrikken, maar uiteindelijk zullen we blij zijn, al de Meester seizoen na seizoen, stukje bij beetje laat zien hoeveel meer er van onze grond gemaakt kan worden.’ 

‘Ieder kind van God heeft een roeping, ook dat wat je vandaag doet hoort daarbij. Ik had eerst de gedachte dat mijn roeping pas begon wanneer ik mijn studie afgerond zou hebben. Inmiddels ben ik voor het derde jaar bezig met mijn scriptie. Naast dat ik schuld belijd over mijn nalatigheid, geloof ik ook dat God deze tijd gebruikt voor andere dingen. Mijn roeping is nu mijn best te doen, het in Zijn hand te leggen en te geloven dat Hij leidt. Ik bid elke dag om discipline, soms begrijp ik ook niet waarom het mij niet lukt. Het is nog niet duidelijk voor mij wat ik na mijn studie wil gaan doen, dat maakt ook dat ik meer met het nu bezig ben dan met dat wat komt. Als ik terugkijk, zie ik dat God mijn leven ook geleid heeft. Ik begon met een hbo-studie, wat me niet gelukt is. Daarna ben ik bij Wycliffe terechtgekomen en heb ik in het buitenland mogen werken. Soms wordt er gesnoeid,maar ik bid ook wel eens of God wil snoeien in mijn leven. Dit doe ik niet gemakkelijk, daarbij bid ik ook of God mij vast wil houden. Als Hij snoeit, is Zijn hand heel dichtbij. Dat heeft Hij ook in geschiedenis laten zien, bijvoorbeeld in het leven van Spurgeon of Corrie ten Boom. We mogen ook best pijn hebben. Mijn verkering ging bijvoorbeeld twee jaar geleden uit, waar ik het destijds heel moeilijk mee had. Ik weet nog steeds niet waarom het is gebeurd, maar dat ik het ooit wel zal weten. Ooit zal de aarde bedekt zijn met de kennis van de HEERE, zoals de water de aarde nu bedekt (Habakuk 2:14). Deze wetenschap geeft me troost als ik zoek naar Zijn wil. Ik wil graag dingen weten en leren, maar als Hij straks komt zal het openvallen. Om dan te zien waarom dingen moesten gebeuren, daar kijk ik naar uit. Alles werkt ten goede voor degenen die Hem liefhebben (Romeinen 8:28). Ook de dingen die niet tot Zijn eer lijken te zijn, zullen dat wel zijn.’ 

Toewijding vraagt ook om afstand doen van dingen die je liefhebt. Herken je dat? 

‘Het verlangen naar een gezin is groot voor mij. Hoewel het een natuurlijk verlangen is, mag het nooit groter zijn dan het verlangen naar God. Ik moet mezelf telkens weer zeggen dat mijn bron van vreugde niet ligt in wat hier op aarde is. Misschien zal ik nog moeten wachten tot ik moeder mag worden, maar misschien moet ik dit verlangen ook inleveren. Er wordt weleens gezegd dat je dingen moet loslaten, maar dit betekent volgens mij niet dat het dan geen worsteling meer is in je leven. Je mag aankloppen én het in Zijn hand leggen. Het kan ook dat je bepaalde dingen in je leven moet loslaten die voor een ander geen zonde zijn, maar voor jezelf wel een struikelblok kunnen zijn. Zien wat je fouten zijn en dat los durven laten. Onderlinge verschillen zijn geen indicatie voor andermans zaligheid, maar ik zie het wel als verantwoordelijk om een ander te vermanen als dat nodig is.’ 

‘Elke ware overgave van de wil is gebaseerd op het liefhebben, kennen en vertrouwen van degene aan wie hij wordt overgegeven.’ Hoe kan Hij onze wil overnemen? 

‘Hoe dichter ik bij Hem leef, hoe meer Zijn wil mijn leven overneemt. Mijn ervaring is dat het mijn eigen schuld is als ik het moeilijk heb in mijn leven, want vaak ben ik dan lauw geweest. Als ik woon in Zijn Woord, hoe meer Hij Zijn wil in mijn leven werkt. ‘Wentel Uw weg op de HEERE, vertrouw op Hem, want Hij zal het maken (Psalm 37:5)’. In dezelfde Psalm staat: ‘Verlustig je in de HEERE en Hij zal U geven de verlangens van Uw hart.’ Als God je verlangen is, dan vervult Hij je verlangen, want Hij ís je verlangen. Hijzelf is het Doel, niet hetgene dat Hij geeft. Het is een opdracht om Hem te zoeken. Wat je voelt, is geen waarheid. Hij is mijn roeping, ik leef niet voor nu. Ook al denk dat ik dat ik heel blij word van iets anders, dat is niet zo. Ik ben niet betrouwbaar, maar Hij wel.’

Meer informatie over het boek ‘Toegewijd leven’ is hier te vinden.

Sara-Maria (26) studeert Hebreeuws en heeft een eigen webwinkel en blog. Klik hier om er een kijkje te nemen.

Tekst: Hanna Jongejan

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *