AAN HET AVONDMAAL GAAN ALS OPDRACHT

,,Mijn ouders gaan ook niet aan.’’ Toen een vriendinnetje op de basisschool dit tegen Corry Cromwijk (1997) zei, haalde ze opgelucht adem. Ze begreep als kind helemaal niets van het sacrament. Destijds vond ze de diensten vooral interessant, want er gebeurde van alles. Mensen liepen rond, aten en dronken. Wat het sacrament inhield ontdekte ze later, toen ze samen met haar man Gerben belijdeniscatechisatie volgde. Toen dit thema besproken werd, werden er ook gemeenteleden uitgenodigd die aangingen. ,,Nadat ik meer kennis kreeg over het Heilig Avondmaal, zag ik er naar uit om aan te gaan. Als je nog geen kerkelijk recht hebt om deel te nemen, kan je ook in je hart aangaan. Nadat ik belijdenis deed, was het voor mij geen vraag meer. Ik heb mijn geloof beleden, dan vind ik het een opdracht om deel te nemen aan dit sacrament. Dit haalt niet weg dat ik het spannend vond. Hoe ik me ook voel, de uitnodiging staat.’’

Loflied op Zijn genade

Ben ik wel goed genoeg om aan te gaan? Dat is zomaar een vraag die door haar hoofd kan dwalen. De woorden uit Psalm 103 bemoedigen haar wanneer ze omgeven wordt door twijfel. ‘Hij doet ons niet naar onze zonden en vergeldt ons niet naar onze ongerechtigheden (vers 10).’ ,,Het gaat mij niet lukken om als perfect mens aan te gaan. Dat is ook niet de essentie van het Heilig Avondmaal. Je gaat als gebroken mens aan.’’ In dezelfde Psalm staat: ‘Zo ver het oosten is van het westen, zo ver heeft Hij onze overtredingen van ons gedaan (vers 12).’ In dit gedeelte wordt Gods genade bezongen. ,,Hij nodigt ons als een Vader. Daar mogen we gemeenschap met Jezus Christus hebben, ook al voelt dit soms voor mij als een abstract begrip. Ik kan er met mijn verstand niet bij.’’ Corry omschrijft zichzelf als rationeel, wat maakt dat ze emotioneel geen hoge pieken en diepe dalen kent. ,,Het Heilig Avondmaal roept geen hevige emoties bij mij op. Soms bekruipt me de gedachte dat gevoelsmensen geloviger zijn, maar ik weet dat we verschillend zijn als mensen. Dat emotie geen graadmeter is voor geloofsleven.’’

Stilte tijdens het sacrament

Als voorbereiding op het Heilig Avondmaal ervaart Corry de kracht van de verbinding met andere gemeenteleden. ,,Ik vind het een geschenk om met vrienden en familie aan te gaan. In onze kerk wordt het Heilig Avondmaal op een rustige manier gehouden. Juist omdat ik stille tijd houden niet altijd makkelijk vind, is de stilte tijdens dit sacrament een zegen voor mij.’’  Voor haar zoon Hein geboren werd, was het eenvoudiger om stille tijd in te plannen. ,,Ik probeer stille tijd in te bouwen, in de praktijk komt het regelmatig neer op proberen.’’ De boel de boel laten, dat lukt haar lastig. ,,Ik vind het soms een hele strijd, waarbij ik mezelf in de weg sta. Door alles en nog wat laat ik me opslokken, alsof de duivel probeert om me weg te houden bij Gods Woord.’’ In de week van voorbereiding kijkt Corry kritisch naar zichzelf. Ze vraagt aan God of er dingen anders moeten in haar leven. ,,Een specifieke week van voorbereiding vind ik waardevol. Een mens heeft het nodig om zichzelf te verplichten. We kunnen soms goede intenties hebben, maar om dit om te zetten in daden is geen vanzelfsprekendheid.’’

De zintuigen hebben een belangrijke rol tijdens het Heilig Avondmaal. ,,Je loopt naar de tafel, je gaat zitten en proeft van het brood en de wijn.’’ Tijdens de coronaperiode kregen de gemeenteleden in haar kerk het brood en de wijn aangereikt. ,,Hierdoor verandert de uitnodiging ook. Je hoeft alleen maar te gaan staan, het is wat passiever.’’ Tegelijkertijd heeft Heilig Avondmaal een bepaalde rust, een rusten in God. ,,Het draait om de kern: alles overgeven aan Jezus. Geloven ís geloven.’’

Dit interview is onderdeel van de gesprekken die in het boek ‘U nodigt mij aan tafel’ staan. Daarnaast zijn er ook meditaties, gebeden, citaten en verdere gedachten over het sacrament te vinden. Klik hier voor meer informatie.