DE WEG NAAR HUIS

De schemer valt, de duisternis dient zich aan. Ik denk aan de heenweg, toen ik besloot om alleen omhoog te kijken of mijn ogen dicht te knijpen. Ik kijk naast me. De chauffeur lijkt nergens last van te hebben. ‘Wat een mooie berg hé Han.’ En of ze mooi zijn. Hun majestueuze verschijning bracht ons hier. Nu we weer terug moeten, lijkt hun grootsheid een bedreiging te worden. Al slingerend terug naar huis. We worden ingehaald door twee busjes, die de vaart goed te pakken hebben. De automobilisten lijken de weg te kennen. ‘Dit is top, daar blijven we achteraan rijden.’ We volgen de lichten van de auto’s. Op naar huis.

De kunst van ommekeer

We hebben allemaal een Wegbereider nodig in ons leven. Wanneer we de weg niet weten en de kronkelwegen ons duizelen. Soms moeten we leren leven met de kunst van de ommekeer, zoals C.S. Lewis schrijft. ‘We willen allemaal vooruitgang, maar als je op de verkeerde weg zit, betekent vooruitgang een totale ommekeer en teruglopen naar de juiste weg; in dat geval boekt de mens die het snelst terugkeert de meeste vooruitgang.’ Volgens Ann Voskamp draait het hele leven om de ommekeer: de terugkeer, de heroriëntatie, de ontmoeting, het zien, het berouw, de nieuwe route. Ze roept de lezer van haar boek ‘Wegbereider’ ertoe op om oog te hebben voor Hem, die leidt op de wegen die we gaan. ‘Keer je om en zie de goedertierenheid van God in het licht op de bladeren, de heilige vreugde van een lach, in de schittering van pure glorie in ogen die in de jouwe kijken, en in iemand die zich naar je toe buigt, en ontdek dan de arm van God die jou nu, op dit moment, omhelst. Keer je om en zie Zijn goedertierenheid. Keer je om en vind de vreugde van God.’

Betekenis sluipt stilletjes weg

Haar boek zit in mijn tas als ik luister naar de woorden die ze uitspreekt in Veenendaal, omringd door honderden vrouwen. ‘This is our Fathers world.’ Ann zei nog veel meer, maar deze woorden neem ik mee. Wie zijn wij in deze wereld, in de wereld van onze Vader? Wie ben ik in mijn eigen leven, in het leven dat mijn Vader maakte? Onze wegen zijn ten diepste Zijn wegen. We mogen zien op Hem, die het Begin en het Einde is (Openbaring 1 vers 8). ‘De betekenis van het leven ligt niet in het vinden van de weg naar het goede leven – maar in het gevonden worden in Zijn grote liefde. Hier en nu.’ Het gat in ons hart lijkt soms gevuld te kunnen worden met tijdelijk genot. Even een kick, om vervolgens weer te verdwijnen. Waarom voelen we ons zo leeg? Dat is de vraag die psychiater Esther van Fenema stelt aan de lezers van haar boek ‘Het verlaten individu’. Ze schrijft: ‘God schiep de wereld vanuit de leegte en het is de mens die dezelfde wereld nu afbreekt, waardoor de leegte opnieuw tastbaar wordt. Zo is de leegte zowel het begin als einde der dingen.’ Daarna komen er zeven hoofdzonden in haar boek aan bod; hoogmoed, luiheid, hebzucht, onmatigheid, lust, woede en afgunst. De typerende hoofdzonde van onze tijd is leegte omdat we onszelf als God zijn gaan zien volgens Esther.

Hoe moeten we verder in een wereld die een leeg vacuüm lijkt te zijn? Vergeet de zeven hoofdzonden van deze tijd en richt je op deze zeven woorden: ‘Het is de wereld van de Vader.’ Elke dag weer opnieuw mogen we ons lege, verwarde hart laten vullen door Zijn Woord en Geest, in de wetenschap dat Zijn wegen hoger zijn dan de onze. ‘Want Mijn gedachten zijn niet uw gedachten, en uw wegen zijn niet Mijn wegen, spreekt de HEERE (Jesaja 55:8).’

Meer informatie over ‘Het verlaten individu’ vind je hier. Wil je meer lezen over ‘De wegbereider’? Klik dan op deze link.