ZAL ALLES GOEDKOMEN?

Angst. Hoop. Verdriet. Liefde. Vier kernwoorden die het boek ‘Zo hoog als de hemel’ van Susie Finkbeiner beschrijven. Annie Jacobsen is een heel normaal meisje, die je niet eens op zou vallen wanneer je haar zou zien werken in de lunchroom. Ze is niet de knapste en niet de spontaanste, maar ze is pienter en gevat. Wanneer haar broer zich aanmeldt voor het leger, stapelen haar zorgen zich op. Wat als hij niet terugkomt? Of als hij net zo terugkomt als haar vader?

Getekend

Annie’s vader had haar, haar broers en haar moeder verlaten nadat hij terugkwam uit Korea. Hij stuurde een kort briefje naar Annie’s moeder:

‘Gloria, 

Ik kan niet de man zijn die jij nodig hebt. Ik moet kijken of het me lukt om de oorlog achter me te laten. Vertel de kinderen dat het me spijt. 

Frank’

Het gezin gaat door en probeert hem te vergeten. Maar wanneer Mike aan zijn militaire opleiding begint, schrijft hij Annie dat ze, als er wat met hem gebeurt, Frank moet contacten. Het adres staat onderaan de brief vermeld. Wanneer opa Jacobsen overlijdt, krijgt ze het adres van haar oma met de dringende boodschap om contact met hem op te nemen. Een paar dagen nadat ze hem een brief had gestuurd, verschijnt hij in het eethuis. 

‘Hoe gaat het met je moeder?’ vroeg hij na een paar minuten.
‘Prima’, antwoordde ik. ‘Ze werkt voor dokter DeVries.’
‘Dat vindt hij vast fijn,’ mompelde hij, terwijl hij zijn armen weer over elkaar sloeg.
‘Tja, ze had een baan nodig nadat u was vertrokken.’ Ik probeerde mijn stem kalm te laten klinken, maar dat mislukte jammerlijk. ‘Hoe had u anders gedacht dat we moesten overleven?’
Hij schraapte zijn keel weer.
‘Het was erg zwaar voor ons, weet u.’ Ik duwde mijn bril weer omhoog, in de hoop dat die zou verhullen hoe vochtig mijn ogen waren geworden. ‘En het was vooral heel zwaar voor haar.’
‘Lang niet zo zwaar als het zou zijn geweest als ik was gebleven,’ zei hij, waarbij hij zijn hoofd oprichtte en me aankeek. 

Heden en verleden

Wanneer Frank bij het gezin Jacobsen komt eten, is de spanning om te snijden. Frank lijkt zich geen houding te kunnen geven en nadat hij Annies broertje Joel voor diens verjaardag een duur cadeau geeft, noemt Annie’s moeder verontwaardigd dat ze dat geld eerder goed had kunnen gebruiken. Ze slingert hem verschillende beschuldigingen naar het hoofd en als laatste volgt het gehaktbrood dat hem op een haar na miste. Joel is echter blij dat Frank terug is en hoopt dat de banden hersteld kunnen worden. Maar dan is Frank opeens weer met de noorderzon vertrokken. 

Mike’s terugkomst

Wanneer Mike te horen krijgt dat hij naar Vietnam zal vertrekken, mag hij nog een week naar huis. Een week waarin herinneringen worden gemaakt en opgehaald. Het onderwerp ‘Vietnam’ wordt vermeden en zelfs Frank komt langs. Omdat Mike het kerstfeest zou missen, versiert moeder het hele huis met kerstversiering en vieren ze in oktober kerst. Als het einde van de week dan toch aanbreekt, valt het afscheid nemen ze zwaar. 

‘Ik wil je nog zoveel zeggen,’ fluisterde ik. ‘Ik weet alleen niet hoe.’
‘Schrijf me,’ fluisterde hij terug. ‘Zo vaak mogelijk, oké?’
Hij zette zijn rugzak weer op de vloer en sloeg zijn armen om mij heen. ‘Je redt het wel,’ zei hij.
‘Jij ook,’ zei ik tegen hem.
Hij liet me veel te snel weer los, pakte toen zijn tas op, liep de trap af naar beneden en keek daarna nog slechts één keer naar mij om.
Toen was hij verdwenen. 

Naar elkaar of uit elkaar?

Gedurende Mikes diensttijd vliegen de brieven de oceaan over. Terwijl Annie en een klant het steeds gezelliger krijgen en Frank steeds vaker blijft eten, vecht Mike voor zijn leven. De brieven die alleen voor Annie bestemd zijn, bevatten de gruwelijke waarheid van de dagelijkse beelden van Mike. Maar in die donkere wereld, ziet hij ook licht. 

‘Dit is een verschrikkelijke donkere plaats, Annie. En het is heel makkelijk om hier in de duisternis te verdwalen. Maar zelfs op de moeilijkste dagen en tijdens de grootste verschrikkingen, kan ik een licht ontwaren. Echt waar, ik meen het!
(…)
Ik weet niet of ik het helemaal goed uitleg. Wat ik probeer te zeggen, is dat ik vrede voel. Wat hier ook gebeurt, zelfs als de oorlog om me heen explodeert en ik overal waar ik kijk omringd word door de dood, weet ik dat God bij me is.
Alles zal goedkomen. ‘Ik weet het gewoon.’ 

In deze envelop zit er voor iedereen een kort briefje bij. Mike vraagt Annie of ze ervoor wil zorgen dat iedereen zijn of haar briefje krijgt wanneer hij niet meer terugkomt. Annie stopt de brieven weg in haar la en hoopt dat ze daar voor altijd zal blijven liggen. Maar als de nieuwsberichten steeds heftiger worden, maakt de hoop plaats voor angst…

Meer informatie over het boek vind je hier: https://www.kokboekencentrum.nl/boek/zo-hoog-als-de-hemel/